ชวกรเก็บความสงสัยไว้จวบจนถึงคอนโดของเธอ เขาก็ยังติดค้างในใจแต่ไม่รู้จะเริ่มต้นพูดกับเธออย่างไรดี ก็ได้แต่เก็บไว้ก่อน
“แม่ฮะ...อากรจะนอนบ้านเราเหรอฮะ” เควินเอ่ยถาม เพราะว่าวันนี้ทั้งวันเขาก็พาไปโน่นไปนี่ แล้วก็ซื้อขนมให้กิน
“หนูไม่อยากให้เขานอนที่นี่ใช่ไหมครับ” คนเป็นแม่หาแนวร่วมไล่คนหน้าด้านที่กินนอนอยู่ห้องเธอไม่ยอมออกไปสักที
“เปล่าฮะ...ป๋มชอบ”
“...” วราภัค
“ลูกเรายังชอบเลยเห็นไหม คุณก็ให้ผมนอนด้วยเถอะ” ต่อให้ไล่ก็ไม่ไป เขาหน้าด้านพอ ยิ่งได้มองเห็นรอยยิ้มของลูกชายยิ่งมีความสุข
ชิ!
วราภัคคร้านจะไล่ ยิ่งเห็นลูกชายเข้ากับเขาเป็นปี่เป็นขลุ่ยก็เริ่มหนักใจขึ้นทุกที
“เควินครับ ดึกแล้วเข้านอนได้แล้วครับ” เธอฝึกให้ลูกชายนอนสองทุ่มทุกวัน วันนี้พอเอาลูกเข้านอนเธอก็จะได้รีดผ้า
“ฮะแม่ แม่ก็นอนกับป๋มด้วยสิฮะ”
“เดี๋ยวแม่ต้องรีดผ้าให้หนูนะครับ” กลับจากซื้อของเธอก็เตรียมของสำหรับพรุ่งนี้แ
