บทที่ 5 เควินคือลูกผม 1/2
1168 คำ
คุณขวัญนรีเห็นหญิงสาวแม่ของเพื่อนปานดาวทำงานครัวคล่องแคล่วก็นึกชื่นชม
‘เจ้าลูกชายมันหาสะใภ้ให้ถูกใจจริง ๆ’
แม้ว่าเธอจะไม่ใช่ผู้ใหญ่หัวโบราณ แต่พ่อลูกชายตัวดีไม่ค่อยจะกินข้าวเช้า หากมีภรรยาที่เก่งการบ้านการเรือนก็ดีไม่น้อย
“หนูชื่ออะไรล่ะ” ผู้สูงวัยกว่าเอ่ยถามอย่างใจดี ใบหน้ายิ้มแย้มส่งไปพร้อมต้องการซักฟอก
“วราภัคค่ะ เรียกว่า วรา ก็ได้ค่ะ”
“ชื่อเพราะจริงเชียว แล้วทำงานอะไรเหรอ” ขวัญนรีมองเธอหั่นแตงกวาทานเคียงกับน้ำพริกไข่ปูไปก็ชวนคุยไป
“เป็นพนักงานในบริษัทค่ะ” วราภัคพยายามตอบอย่างประหยัดถ้อยคำที่สุด เธอแอบหวั่นเกรงเหลือเกิน ว่าแม่ของเขาจะตั้งแง่รังเกียจ
“เก่งนะ เลี้ยงลูกและทำงานไปด้วย ตอนฉันสมัยสาว ๆ ยังไม่เก่งเท่านี้เลย ตากรเลี้ยงยากมาก จนพี่เลี้ยงปวดหัว” คนเป็นแม่มองปราดเดียวก็รู้ว่าลูกชายตัวเองกับผู้หญิงคนนี้ ต้องมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา จึงเอาเรื่องไม่ดีของมันมาขายละลายกำแพงเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์กันก่อน
วราภัคเมื่อได้เห็นว่าแม่เขานั้นเป็นคนจิตใจดี ความตื่นกลัวในตอนแรกก็ค่อย ๆ จางไป ใบหน้าเล็กค่อย ๆ คลี่ยิ้มออกมายามที่มารดาของเขาเล่าเรื่องตอนเด็กให้ฟัง
“แล้วพรุ่งนี้หยุดหรือเปล่า พาลูกมาเล่นกับปานดาวดีไหม จะได้มีเพื่อน” เธอเอ็นดูเควินลูกชายของเธอเป็นอย่างมาก ใบหน้าถอดแบบเจ้ากรมาแบบนี้ มันแอบไปทำผู้หญิงท้องไว้ แล้วไม่รับผิดชอบแน่ ๆ
“เอ่อ...พรุ่งนี้หนูต้องทำอาหารขายค่ะ เปิดร้านออนไลน์ มีไรเดอร์มารับที่คอนโด” วราภัคยิ้มบางให้กับคุณขวัญนรี แม้ว่ารู้ว่าเขามีน้ำใจให้เธอ แต่ว่าเธอก็ต้องทำงานของตัวเองด้วยอีกเช่นเดียวกัน ค่าเทอมเควินทำให้เธอทำงานไม่รู้จักว่าวันหยุดคือวันไหน
“วันหยุดก็ขยันเก่งจัง สู้พ่อตัวดีของฉันไม่ได้ หึ! รายนั้นหากหลานไม่มาอยู่ด้วย ก็เฝ้าแต่คอนโด มัวดื่มเที่ยวอย่างเดียว ไม่รู้เมื่อไหร่จะมีหลานให้อุ้มสักที”
เพล้ง!
เสียงมีดตกกระทบจานเมื่อได้ยินว่า ‘หลาน’ จนเธอได้สติรีบขอโทษขอโพย
“ขอโทษค่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะหนู คิดซะว่าเป็นบ้านตัวเอง ทำอะไรได้เต็มที่เลยนะ” ขวัญนรีลูบที่หัวอย่างเอ็นดู ใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักเช่นนี้ มิน่าเจ้าลูกชายตัวดีถึงพามาบ้าน
หลายปีที่มันตะลอนไปโน่นมานี่ ไม่เคยจะพาสาวมาแนะนำให้แม่รู้จัก สงสัยคนนี้จะเอาจริง
กิริยาที่ขวัญนรีแสดงต่อเธอ ทำให้หญิงสาวคิดถึงแม่ขึ้นมา นัยน์ตาเล็กไหวระริกไล่ม่านน้ำตาออกไป เธอไม่ชอบร้องไห้ให้คนอื่นเห็น เพียงอยากเก็บความทุกข์ ความเศร้าไว้แค่เพียงลำพัง
“เดี๋ยววรายกออกไปให้ค่ะ”
หญิงสาวรีบเปลี่ยนเรื่องแล้วหาทางออกจากห้วงอารมณ์อ่อนไหวนี้เสีย ก่อนที่น้ำตาจะไหลบ่าออกมา
‘บ้านเขาดีจังเลยเนอะ แต่หากรู้ว่าเควินคือลูกคือหลาน ผู้หญิงคนนี้ยังจะเอ็นดูคนไม่มีหัวนอนปลายเท้า ไม่มีหน้ามีตาอย่างเธอหรือเปล่า’
เธอคิดไปขณะตักต้มยำกุ้งใส่ถ้วยไปด้วย พร้อมกับแกงจืดและไข่เจียวสำหรับเด็ก ๆ
ขวัญนรีเดินตามหลังของวราภัคมา เมื่อเห็นลูกชายตัวดีนั่งหน้าเครียดเธอก็ถอนหายใจ
“กรลูกพาเด็ก ๆ มาทานข้าวก่อนค่อยเล่นกัน”
ขวัญนรีพยายามทำให้บนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยความสุขและเป็นกันเอง เด็กน้อยเควินนั่งด้านข้างเธอ แล้วถัดไปเป็นแม่ของเขาที่นั่งเคียงข้าง คอยดูแลลูกไม่ให้กินเลอะเทอะ
“ปล่อยให้เขาทานเองเถอะ หนูก็ทานเยอะ ๆ ตัวเล็กแค่นี้เอง เดี๋ยวไม่มีแรงอุ้มลูกพอดี”
“ใช่ฮะแม่...เควินสัญญาว่าจะไม่ทำเสื้อสกปรก แม่จะได้ไม่ต้องเหนื่อยซัก”
คำพูดของเด็กน้อยเรียกความเอ็นดูจากผู้ใหญ่ กระทั่งคนเป็นแม่ก็ยิ้มอย่างดีใจที่ลูกชายพยายามช่วยเธอทุกอย่าง
“เควินทำเลอะก็ไม่เป็นไร แม่ไม่เหนื่อยหรอกลูก” หญิงสาวลูบหัวลูกชายเบา ๆ รู้สึกโชคดีที่สุดที่ได้ลูกคนนี้มา ทั้งไม่ดื้อไม่ซนและพยายามช่วยเธอทุกอย่าง
แต่ชวกรมองด้วยแววตาเศร้า เขายกหลังมือขึ้นปาดน้ำตา มองลูกชายอย่างรู้สึกสงสาร ‘คงลำบากมากสินะ’
ท่าทางของเจ้าลูกชาย อยู่ในสายตาของขวัญนรีตลอด เธอลอบถอนหายใจแล้วก็หนักใจนัก คงจะมีปัญหาสินะถึงได้ทำหน้าแบบนั้น
“คุณทานเยอะ ๆ นะ” เขาตักอาหารใส่จานเธอจนเต็มพูน เมื่อหญิงสาวเห็นเข้าก็ต้องเบรกเขาไว้
“พอแล้วค่ะปกติฉันไม่ทานเยอะเดี๋ยวอ้วน”
“ไม่อ้วนหรอกน่า เดินแทบลมปลิว” ชายหนุ่มยังไม่หยุดตักอาหารจนเธอมองอย่างท้อใจ
“เยอะขนาดนี้ใครจะไปทานหมด” หญิงสาวบ่นอุบ
“ทุกวันแม่จะไม่ทานข้าวกับป๋มตอนเย็น แม่บอกว่าทานจากบริษัทแล้ว” เด็กน้อยช่วยแก้ต่างให้มารดาอีกแรง แต่นั่นเหมือนทำให้ชายหนุ่มชะงัก
‘แทบไม่ทานอะไรเลยงั้นเหรอ’
บริษัทของเธอไม่ได้มีอาหารตอนเย็นสักหน่อย แล้วรีบมารับลูกจะเอาเวลาที่ไหนทาน เธอโกหกคนทั้งโลกได้แต่โกหกเขาไม่ได้หรอกนะ
“งั้นวันนี้ก็ทานให้หมด ถ้าไม่หมดก็นอนค้างที่นี่” เขารวบรัดเอาเอง ทำให้ขวัญนรีอมยิ้ม
‘นี่เหรอมุกจีบหญิง!’ เชยชะมัด
“คุณ!”
“ปานดาวก็อยากให้เควินนอนที่นี่ค่ะ ปานดาวอยากนอนกับเควิน” เด็กหญิงปานดาวผู้ทานเก่งเอ่ยขึ้นในที่สุด แต่เรียกความอึกอักให้กับอาหนุ่มสุดหล่อของเธอ
‘ไอ้วินมันสอนลูกสาวยังไง จะชวนหนุ่มนอนด้วยตั้งแต่เล็ก เขาปวดหัวแล้วนะ’
“ปานดาวเป็นผู้หญิง นอนกับผู้ชายไม่ได้นะคะ” ชวกรค่อย ๆ สอนหลานสาวหวังว่านางฟ้าตัวน้อยของเขาจะเข้าใจ
“แล้วจำไมพ่อวินกับแม่เมย์นอนด้วยกันละคะ”
คราวนี้ผู้ใหญ่จนด้วยคำถามช่างอยากรู้อยากเห็นของเด็กน้อยเสียจริง
“เพราะพ่อวินกับแม่เมย์เป็นคนรักกันไงคะ” คุณย่าขวัญนรีตอบอย่างเอ็นดู
“แล้วถ้าอากรกับแม่วรารักกันก็จะนอนด้วยกันได้ใช่ไหมคะ”
แค่ก แค่ก แค่ก...!
เป็นวราภัคที่สำลักข้าวทันที จนเขาต้องยกแก้วน้ำให้ดื่มแล้วมาลูบหลัง แต่ทว่ากลับหันไปยกนิ้วโป้งให้บาริสต้าตัวน้อยที่ชงเก่งมาก จนเขาอยากจับมาฟัดให้ชื่นใจ
- ผู้เขียน
