บทที่ 5 เควินคือลูกผม 2/2
1124 คำ
คนเป็นแม่อย่างขวัญนรีมีหรือจะไม่รู้ว่าเจ้าลูกชายตัวแสบสอนหลานให้พูดอะไรอย่างนี้ แล้วปานดาวก็ช่างพูดได้ถูกจังหวะนัก
“ขอบคุณค่ะ ฉันไม่เป็นไรแล้ว” หญิงสาวต้องรีบผละเขาออกไม่ให้สัมผัสตัวมากจนเกินไป กลัวว่าแม่ของเขาจะสงสัย
“ค่อย ๆ ทานสิ” เขาแสร้งทำเป็นดุแต่แท้ที่จริงก็รับรู้ว่าเหตุใดที่เธอถึงสำลักขนาดนี้
“...”
วราภัคมองเขาตาเขียวแล้วก้มหน้าทานอาหารให้หมด จะได้กลับสักทีขืนอยู่นานกว่านี้ สาวน้อยปานดาวได้ชงให้เธอนอนกับเขาเป็นแน่
“อร่อยไหมครับเควิน” ขวันนรีถามเด็กน้อยที่นั่งกินเงียบ ๆ อย่างเรียบร้อย แล้วหันมองหลานสาวปานดาวที่กินจนเลอะเทอะแล้วก็กุมขมับ
‘สองคนนี่สลับร่างกันหรือเปล่า’
“อร่อยฮะ” เด็กชายเคี้ยวข้าวให้หมดแล้วจึงตอบ สร้างความชอบใจให้กับขวัญนรีเป็นอย่างยิ่ง ทำให้เธอมองหญิงสาวที่ชื่อวราภัคอย่างชื่นชมอีกครั้ง
“สอนลูกเก่งมากเลยหนู ว่าง ๆ ช่วยมาสอนลูกชายฉันหน่อยได้ไหม ไม่เอาไหนเลย”
เด็กน้อยตรงนี้เหมือนย่อร่างของชวกรตอนเด็กเอาไว้ ต่างแค่นิสัยเท่านั้น ที่เรียบร้อยเหมือนแม่เขาไม่มีผิด
“แม่ครับ...!” ชวกรลากเสียงยาว ไม่คิดว่าแม่จะเอาเขามาขายต่อหน้าสาวเช่นนี้ พอดีกันที่จะหลอกล่อเดี๋ยวก็หนีเตลิดไปพอดี
“หรือไม่จริง เควินน่ารักกว่าแกเป็นไหน ๆ”
‘ใช่ซี้...มีหลานลูกก็ตกกระป๋องแล้วนี่’ เขางอนมารดาจึงทานอาหารไปเงียบ ๆ แล้วหลังจากมื้อค่ำ เขาก็ขึ้นไปหยิบโมเดลสะสมแสนรักของเขาลงมาหนึ่งตัว
“เควินครับ...มาหาอากรหน่อยครับ”
เด็กชายเควินที่นั่งเล่นเลโก้กับปานดาวอยู่วิ่งเข้าไปหาเขา ดวงตาของเด็กชายกลมโต มองหุ่นยนต์บับเบิ้ลบีรุ่น Limited Edition ส่งให้กับเขา
“คุณอาให้ผมเหรอครับ”
“ใช่ครับ วันหลังอยากได้อะไรก็บอกได้เลยนะ ต่อให้ยากแค่ไหนก็จะเอามาให้”
“ขอบคุณฮะ” เด็กน้อยพนมมือไหว้อย่างสวยงามสร้างรอยยิ้มให้กับผู้ใหญ่อีกสองคนที่นั่งมองเด็ก ๆ เล่น
วราภัคหวั่นใจนัก เธอไม่อยากให้เขาและลูกชายได้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันเช่นนี้เลย หากต่อไปไม่มีเขาลูกเธอจะเหงาเอาได้
“เดี๋ยวหนูต้องขอตัวกลับก่อนนะคะคุณป้า พรุ่งนี้มีเปิดร้านออนไลน์ เดี๋ยวจะไม่ตื่น”
“ตายจริงยังไม่อยากให้กลับเลย ไม่คิดจะนอนที่นี่เหรอ” ขวัญนรีมองเห็นหลานอยู่ใกล้ ๆ แต่ไม่สามารถรั้งไว้กับตัวก็รู้สึกเศร้านัก
“เอาไว้โอกาสหน้านะคะ แต่วันนี้ไม่ได้จริง ๆ”
หญิงสาวปัดไป ทั้งที่โอกาสหน้าเธอจะเลี่ยงให้ไม่มีอีกแน่นอน แค่นี้หัวใจเธอก็เต้นไม่ถูกจังหวะแล้ว ยิ่งเห็นความสัมพันธ์พ่อลูก
“ผมไปส่งมาเถอะ”
“ฉันเรียกแท็กซี่ไปก็ได้ค่ะ”
“ผมจะไปส่ง!” เขาข่มเสียงเข้มนั่นทำให้เธอต้องยอมเขาอีกแล้วสินะ
วราภัคไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย เธอรู้สึกไม่เป็นตัวเอง ยามที่อยู่กับเขาเหมือนต้องคอยพึ่งพาเขาตลอดเวลา กลัวเหลือเกินว่าตัวเองจะเผลอใจ
“แม่เห็นด้วยนะ ให้ตากรไปส่งเถอะ เป็นผู้หญิงอันตรายขึ้นแท็กซี่คนเดียวมืด ๆ”
ในเมื่อปฏิเสธไม่ได้ เธอจึงต้องทำตามที่เขาสั่งแล้วก็ให้เควินนั่งด้านหลัง แต่เมื่อเด็กน้อยโดนแอร์กระทบเข้าที่หน้าก็หลับไปแล้ว
“หลับไปแล้วลูกแม่” หญิงสาวหันไปมองลูกชาย ดีที่เขาเอารถคันที่มีคาร์ซีทออกมาส่งเธอ ทำให้ลูกชายไม่ต้องคอพับ
“ผมรู้ว่าเควินคือลูกของผม” เขาพูดออกมาท่ามกลางความเงียบ ทำเอาคนที่นั่งด้านข้างรู้สึกหนาวทันที
“มะ...ไม่ใช่”
“อย่าปฏิเสธ ใบหน้าเขาเหมือนผมขนาดนี้ หากคุณอยากให้ผมเชื่อก็ตรวจ DNA หากผลออกมาว่าไม่ใช่ ผมถึงจะเชื่อ”
“ไม่...ฉันไม่ตรวจ เราไม่เกี่ยวข้องกัน เรื่องคืนนั้นคือความผิดพลาด” เมื่อคุยเรื่องนี้แล้วเธอก็เริ่มกลัวขึ้นมา หากเขาตั้งทนายฟ้องเอาลูก เธอจะเอาอะไรไปสู้
“คุณไม่ยอมรับเรื่องของคุณ แต่จากนี้ไปผมไม่ยอมให้คุณกับลูกลำบากอีก ผมจะจัดการเรื่องค่าเทอมของ เควินและค่าเลี้ยงดูรายเดือนจนคุณแทบไม่ต้องทำงานเลยก็ได้ แต่มีข้อแม้เดียว”
เธอฟังเขาพูดอย่างตื่นกลัว สองมือประสานจนจิกเล็บเข้าเนื้อเรียกสติตนเอง
“อะไร?”
เสียงที่เปล่งจากปากนั้นแผ่วเบามาก จนคนด้านข้างรู้สึกหวิวไปด้วย
“แต่งงานกับผม”
“ไม่”
เธอไม่ต้องคิดเลยด้วยซ้ำขณะตอบ จะให้แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักเธอได้ยังไงกัน แค่เอาเงินมาฟาดหัวอย่างนั้นเหรอ เธอไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวนะ
“ฉันเป็นแม่คนนะ ไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวแค่เอาเงินมาล่อแล้วตกลง อีกอย่างเราก็ไม่ได้รักกัน”
เธอเชื่อว่าชีวิตคู่ที่เกิดจากความรักล้วนดีเสมอ หากจะประคับประคองให้อยู่รอดไปจนแก่เฒ่า แล้วอีกอย่างเธอไม่คิดแต่งงานหลายรอบเหมือนใครหลายคน
“ถ้าอย่างนั้นผมเริ่มจีบคุณตั้งแต่วันนี้เลย”
“ไม่ได้”
“หรือคุณมีคนในใจ”
“ไม่มี”
“แล้วทำไม”
‘ทำไมเหรอ เธอจะตอบเขาว่าอย่างไรดีละ’ ในรถปกคลุมด้วยความเงียบอีกครั้ง แล้วเป็นเขาที่ทำลายความเงียบลง
“ขอเหตุผล”
“ฉันเจ็บมาพอแล้ว ฉันรักใครไม่ได้อีก” เธอจำเรื่องที่เป็นปมในใจมาตลอด ไม่ใช่หลายปีนี้เธอจะไม่มีคนมาขายขนมจีบ แต่เธอไม่อยากโดนหลอกอีกต่างหาก
“ผู้ชายบนโลกไม่ได้เลวทุกคน” ชวกรไม่รู้ว่าเธอเจอกับอะไรมาบ้าง ถึงได้ประชดชีวิตไปนอนกับเขา แต่เขาอยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับเธอและลูกจริง ๆ
หากเขาเพียงแค่ติดใจในร่างกายของเธอ ป่านนี้เขาคงลืมเธอไปนานแล้ว แต่นี่เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้เขาไม่คิดนอนกับใครอีกเลย
“แล้วก็ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนจะเจอรักที่ดี”
เธอหันหน้ากลับไปตอบเขา และอยากให้เขาเข้าใจเธอด้วยอีกเหมือนกัน
- ผู้เขียน
