“พี่กานต์ไม่โกรธที่เอวาแอบอ่านข้อความในโทรศัพท์ใช่ไหมคะ”
“ไม่หรอกพี่ไม่มีอะไรปิดบังเอวาอยู่แล้ว"
"พี่กานต์ใจดคดับเอวาตลอด"
"เอวาจำเรื่องวันนั้นได้ทุกเรื่องไหม”
“ถึงมันจะผ่านมานานแต่เอวาก็จำได้เพราะเป็นวันสุดท้ายที่เราออกไปเที่ยวด้วยกันสองคนค่ะ”
“ถ้าจำได้ก็คงรู้ว่าตัวเองจะต้องถูกพี่ทำโทษ”
“พี่กานต์จะทำโทษเอวาเรื่องอะไร”
“ก็ตอนกลางวันเอวากินกาแฟ จำได้ใช่ไหมว่าเคยพูดว่ายังไงไวบ้าง”
“จำได้ค่ะ แล้วพี่กานต์จะทำโทษเอวาจริงๆ เหรอคะ”
“คิดว่าพี่ไม่กล้าใช่ไหมล่ะ”
“เอวาคิดว่าพี่คงไม่ใจร้ายกับเอวาหรอกจริงไหมคะ” หญิงสาวหันหน้ามามองเขาแล้วยิ้มหวานเอาใจก่อนจะขยับเข้ามาใกล้สองแขนเรียวโอบไปบนไหลหนา
“พี่ไม่เคยใจร้ายกับเอวา”
“แปลว่าไม่ทำโทษใช่ไหมคะ”
“แต่คนเราพูดแล้วก็ต้องรักษาสัญญาใช่ไหม”
“พี่กานต์หมายความว่า...”
คำพูดถูกกลืนหายเมื่อเขาจูบลงมาบนเรียวปากบางอย่างไม่ทันตั้งตัว จูบที่ตั้งใจมอบให้เธ
