“อยู่เฉยๆ น่ะ”
น้ำเสียงดุแกมเตือนทำให้เธอต้องทำตาม เขาค่อยๆ บรรเลงเนื้อครีมลงบนใบหน้าของเธอทั้งสองข้างสลับกัน ความเย็นค่อยๆ แทรกซึมเข้าผิวหน้า ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นอย่างน่าแปลกใจ
“พรุ่งนี้คงดีขึ้น” เขาเก็บหลอดยาไว้ในกล่องตามเดิม จ้องหน้าคนที่มีฤทธิ์มีเดชแล้วลอบยิ้ม
“ทำไมไม่สู้เขาล่ะ” ดูๆ ไปพชิราไม่น่าจะใช่คนที่ยอมใครง่ายๆ ยิ่งเป็นฝ่ายที่โดนกระทำก่อน เธอยิ่งน่าจะสู้ยิบตา
“ก็เขาเป็นผู้หญิงของคุณ”
“เลยยอมให้เขาทำร้าย” กฤษกรถามกลับ
“ก็ถ้าพิ้งค์ทำร้ายผู้หญิงของคุณ พิ้งค์อาจโดนไล่ออกได้ เศรษฐกิจแบบนี้งานหายากนะคะ พิ้งค์ไม่อยากเสี่ยง”
“แล้วไม่คิดว่าฉันจะเข้าข้างเธอบ้างเหรอ” คนถามไม่ได้ตาฝาดไป เขาเห็นรอยยิ้มหยันผุดขึ้นเล็กน้อย ก่อนเปลี่ยนเป็นคลี่ยิ้มกว้างกลบเกลื่อน
“คงไม่มีวันนั้นค่ะ”
“ก็ฉันชวนเธอมาเป็นผู้หญิงของฉัน เธอไม่ยอมเองนี่”
อ้อมกอดแข็งแกร่งโอบไหล่เธอเข้าหาเขา หญิงสาวรีบหันขวับ
