“มันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถ้าเธอตอบคำถามเป็นที่น่าพอใจของท่าน”
“คำถามอะไร”
แล้วจรัลก็พาเขากลับมาที่ห้องของตัวเอง ก่อนจะเปิดคลิปวิดีโอยาวราวสามนาทีให้ดู แน่นอนกฤษกรโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง ขว้างปาข้าวของบนโต๊ะลงพื้นกระจายเกลื่อนห้อง
“ใครกันที่กล้าทำเรื่องนี้!” เขากวาดตามองไปรอบๆ ครุ่นคิด
“ดาหวัน!” ชื่อของผู้หญิงที่เพิ่งถูกเขี่ยทิ้งหลุดออกมาจากปากสีเข้ม จรัลก็ตอบไม่ได้
“ผู้หญิงในภาพคือเธอใช่ไหม”
นี่เป็นครั้งแรกที่พชิราได้ใกล้ชิดกับนักธุรกิจระดับแนวหน้าของประเทศ เธอมองท่านผ่านที่พาร์ทิชั่นกั้นโต๊ะทำงานทุกวันยังรู้สึกประหม่าและหวาดกลัว นี่นั่งกันแค่โต๊ะกันจะตอบว่าไม่รู้สึกอะไรก็ดูจะโกหกเกินไป หญิงสาวจับมือตัวเองไว้พยายามไม่ให้มันสั่น
“ค่ะ” เธอตอบรับเบาๆ ช้อนตาขึ้นมองคผู้สูงวัย แต่ก็ต้องรีบหลุบมองต่ำเมื่อเจอสายตาดุมองอยู่ก่อนแล้ว
“เธอรู้ใช่ไหมว่าถ้าภาพนี้ว่อนไปทั่ว มันจะมีผลกับเจ้านายของเธ
