“ทำตามที่ฉันสั่ง”
เขาออกคำสั่งน้ำเสียงเข้ม พชิราวางสายลงอย่างเหนื่อยใจ แค่เธอขยับตัวก็เป็นที่สนใจของบรรดาเพื่อนร่วมงาน ถ้าเธอเข้าในห้องเขาไม่พากันสุมหัวกันเลยหรืออย่างไร อีกคนก็เอาแต่ใจไม่ฟังกันบ้างเลย เธอจำใจต้องหยิบแฟ้มงานสองสามแฟ้มติดมือไปด้วย แม้จะไม่มีใครเชื่อแต่ก็ดีไม่ได้ทำอะไรเพื่อเป็นการปกป้องเขาเลย
“คุณพ่อว่ายังไงบ้าง” เจ้าของห้องถามขึ้นตั้งแต่เธอยังไม่ทันได้ปิดประตู พชิราคลี่ยิ้ม
“ไม่ค่ะ ท่านชวนคุยเรื่องงาน”
“อย่ามาโกหกฉัน” เขาจ้องเธอเขม็งจนพชิราเกร็งหน้า
“พิ้งค์ไม่ได้โกหกค่ะ” หญิงสาวยืนยันหนักแน่น จนกฤษกรต้องยอมแพ้กับความรั้นของเธอ
“ทำไมต้องอาละวาดด้วยคะ”
พชิรามีโอกาสได้มองไปรอบห้อง เธอวางแฟ้มงานที่ถือติดมือมาวางไว้บนโต๊ะแล้วก้มลงเก็บของที่เขาทำฤทธิ์ทำเดชไว้ กฤษกรยังคงใบหน้าบึ้งตึงจ้องมองหญิงสาวไปทุกอิริยาบถ ไม่นานนักโต๊ะของเขาก็กลับมาเป็นระเบียบเรียบร้อยอีกครั้ง
“คุณเ
