“ขอโทษนะคะที่ไม่อยู่รอ คุณท่านรับพิ้งค์มาที่บ้านของคุณ ถ้าคุณตื่นแล้วรีบตามมานะคะ”
ชายหนุ่มลุกพรวดจากโซฟา เขารู้สึกวูบโหวงในหัว ไม่รู้พ่อจะทำอะไรอีก แต่ทันทีที่ออกมานอกรั้วเพื่อขึ้นรถ ก็เจอกับเพื่อนสนิทที่ยืนแต่งตัวหล่อรออยู่แล้ว
“พวกมึงมาได้ยังไง” ดินแดนกับกษิดิศยักไหล่ แล้วจับแขนของเขาทั้งสองข้างลากไปขึ้นรถ
“ทำอะไรวะ”
“อยู่นิ่งๆ น่ะ ป่วยขนาดนี้จะขับรถเองได้ยังไงไหว... มานี่เลย”
แล้วเพื่อนๆ ก็จับเขายัดใส่รถ ก่อนขับออกไปให้ทันฤกษ์ที่เตรียมการเอาไว้ ดินแดนเป็นคนขับรถเขาเลี้ยวเข้ามาจอดในบริเวณบ้านของบิดา
“ถึงแล้ว เชิญลงจากรถครับคุณชาย” กฤษกรมองทุกคนด้วยสีหน้าสงสัย
“อ้อ... ลืมไป ใส่สูทสักหน่อยเพิ่มความหล่อ” แล้วกษิดิศก็ถอดเสื้อตัวนอกที่ตัวเองสวมอยู่ใส่ให้เขา
“อะไรกันวะ” คนไม่รู้เรื่องราวมองทุกคนต้องการคำตอบ
“พิ้งค์อยู่ในบ้านรีบเข้าไปสิ” เหมือนเขาจะนึกขึ้นได้ กฤษกรหมุนตัวออกห่างจากเ
