เธอตีที่แขนของเขา แต่เหมือนจะนึกขึ้นมาได้ว่าเป็นข้างที่ชายหนุ่มได้รับบาดเจ็บ เสียงถอนหายใจทำให้กฤษกรแอบยิ้ม เขากระชับอ้อมแขนและซุกใบหน้าลงที่ซอกคอหอมๆ พชิราลอบกลืนน้ำลายแต่ก็นอนนิ่งไม่ขยับตัว จนเวลาล่วงเลยไป ความง่วงเริ่มเข้ามา ม่านตาทำงานช้าลง สุดท้ายก็พ่ายแพ้ต่อเขาและหลับไปในที่สุด กฤษกรที่ฝืนตัวเองอยู่นานนับชั่วโมงเพื่อดูฤทธิ์เดชของคนเก่ง ค่อยๆ ผงกศีรษะขึ้นดูให้แน่ใจว่าหญิงสาวหลับไปแล้วจริงๆ
“ขอโทษที่มาช้า... ฉันคงป๊อดอย่างที่คุณพ่อบอก” เขาหอมแก้มเธอเสียฟอดใหญ่ให้หายคิดถึง อยากกอดอยากหอม อยากทำทุกอย่างที่เคยทำ
“ฉันรักเธอนะพิ้งค์” กฤษกรกระซิบชิดริมหูคนที่เขาเข้าใจว่าหลับไปแล้ว
“เธออาจจะไม่เชื่อ ฉันก็ไม่เชื่อตัวเองเหมือนกัน คิดมาเสมอว่าผู้หญิงก็แค่เครื่องบำบัดความใคร่บนเตียง แต่เธอไม่เหมือนกับผู้หญิงทุกคนที่ฉันเจอ” เขายังคงพูดต่อไป
“ฉันอยากรู้ตัวเองว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันคือความร
