EP. 02
1068 คำ
พชิราได้รับคีย์การ์ดอีกใบ หญิงสาวจัดแจงเอากระเป๋าเขามาไว้ในห้อง มองเตียงกว้างที่จัดวางอยู่กลางห้องแล้วถึงกับกลอกตามองบน
“ห้องสุดท้าย...”
หญิงสาวบ่นพึมพำ ก่อนจะจัดแจงหยิบหมอนและผ้าห่มที่เพิ่งขอเพิ่มจากพนักงานต้อนรับไปวางไว้บนโซฟา อย่างน้อยเธอก็ยังมีที่นอน มือบางเปิดกระเป๋าหยิบเอาชุดที่จะใส่ไปแขวนไว้ในตู้ เจ้านายของเธอเนี้ยบยิ่งกว่าเตารีด ครั้งหนึ่งเธอต้องไปประชุมกับเขา และเผลอหยิบเอาเสื้อเชิ้ตผ้าคอตตอนร้อยเปอร์เซ็นต์ ที่ยับยู่ยี่จากการเก็บไว้ในกระเป๋าเดินทางยื่นให้เจ้านาย วันนั้นเธอถูกเขาตำหนิและลงเอยด้วยการไล่ให้ไปซื้อเสื้อตัวใหม่ นั่นคือบทเรียนที่เธอต้องจำไปตลอดชีวิต ตราบใดที่ยังทำงานกับเขาอย่าได้ริคิดทำอะไรตามอำเภอใจเด็ดขาด เพราะเธอมีเจ้าชีวิตคอยบงการทุกอย่าง ไม่รู้ใครจะร้ายแรงกว่ากันระหว่างเขาและมารดาที่เลี้ยงดูเธอมาจนเติบใหญ่
เสียงน้ำจากเรนชาวเวอร์เงียบลง เขาน่าจะอาบเสร็จแล้ว หญิงสาวคว้าไอแพดได้ก็หมุนตัวทำทีเป็นสนใจงาน แต่ก็ต้องใจเต้นแรงเมื่อรับรู้ได้ว่ากฤษกรนั้นยืนอยู่ไม่ไกลจากเธอ กลิ่นครีมอาบน้ำผสมกับยาสระผมกำลังรุมทำร้ายสาวโสดจนหัวใจไม่เป็นสุข มือบางกำอุปกรณ์ไว้แน่นเพราะกลัวว่าเขาจะรู้ว่าเธอมือสั่น
“เดี๋ยวพิ้งค์นอนที่โซฟานะคะ”
เธอบอกกับเขาโดยที่ยังหันหลังให้ กฤษกรไม่ตอบนั่นแสดงว่าเขาตกลง
สุภาพบุรุษมาก!
หญิงสาวได้แต่ค่อนขอดอยู่ในใจ เธอหมุนตัวจะเดินไปนั่งที่โซฟา แต่ก็ต้องชะงักก้าวขาไม่ออก เมื่อบังเอิญเหลือบไปเห็นผ้าเช็ดตัวหมิ่นเหม่จะหลุดไม่หลุดเพียงผืนเดียวที่พันลวกๆ บนร่างกำยำ แผงอกแกร่งอย่างคนที่ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอเผยให้เห็นซิกแพคหกลอนสวยๆ ทำเอาเธออยากจะจับ อยากจะลูบคลำ
“พรุ่งนี้เช้าฉันขอรายงานประชุมวันนี้ด้วย”
กฤษกรมองตามสายตาของเลขาสาว ก่อนจะหยิบเสื้อยืดตัวบางขึ้นมาสวมทับทำให้พชิราได้สติ เธอรีบเบือนหน้ามองไปทางอื่น แต่กระนั้นก็ยังกลืนก้อนแข็งๆ ลงคออย่างยากลำบาก
“ได้ยินที่ฉันพูดไหม” เขาถามย้ำ
“คะ?”
“พรุ่งนี้เช้าฉันขอรายงานการประชุมของวันนี้ด้วย”
“ดะ... ได้ค่ะ”
พชิราตั้งสติ ท่องไว้ว่าเขาไม่ชอบคนที่ไม่มีสมาธิในการทำงาน ไม่ว่าหมาจะตายแมวจะป่วย หากทำงานกับเขาทุกอย่างต้องโฟกัสอยู่งานเพียงเท่านั้น
กฤษกรไม่ได้สนใจหญิงสาวว่าเธอจะได้พักไหม เพราะสิ่งที่เขาสนใจคืองาน งานต้องมาก่อน เรื่องอื่นไว้ทีหลัง เขาถูกสอนมาให้ใช้เงินแก้ปัญหา ทุกอย่างเงินสามารถซื้อได้ เวลาของพชิราก็เช่นกัน เงินของเขาซื้อได้ เพราะค่าตอบแทนในแต่ละเดือนที่เธอได้รับก็สูงลิ่ว เมื่อเทียบกับประสบการณ์การทำงานที่เป็นศูนย์ พชิราจบเลขานุการ และพูดได้หลายภาษาก็จริง แต่เธอไม่เคยทำงานที่ไหนมาก่อน ชายหนุ่มไม่อาจโกหกตัวเองได้ว่าเขารับเธอไว้เพราะหน้าตาและรูปร่างที่สมส่วน ที่สำคัญ... เขาอยากจะรู้นักว่าสัดส่วนสะโอดสะองภายในเสื้อผ้าที่ปิดกั้นมันจะซ่อนรูปขนาดไหน แต่เขาเป็นเจ้านายที่ปฏิญาณกับตัวเองไว้ว่าจะไม่เป็นสมภารกินไก่วัด เพราะไก่วัดบางตัวก็หัวสูงปกครองยาก อยากยกตัวเองไปเป็นไก่ฟ้าให้มีเรื่องปวดหัวถมเถไป ดูจากพ่อของเขาเป็นตัวอย่าง
“ขอพิ้งค์เปิดไฟที่หน้าระเบียงนะคะ”
หญิงสาวหยิบเอาไอแพดของตัวเองเดินออกไปทำงานที่ด้านนอก เพราะไม่อยากรบกวนขณะที่เขาพักผ่อน หญิงสาวไม่ลืมหยิบน้ำผลไม้ติดมือออกไปด้วย หมู่ดาวในค่ำคืนที่มืดสนิทนั้นสวยไม่เบา แต่เธอไม่มีเวลาชื่นชมความงดงามอะไรแบบนั้น ได้แต่ถอนหายใจแล้วเร่งมือทำงานให้เสร็จลุล่วง ป่านนี้คนบนเตียงคงหลับอุตุสบายไปแล้ว เมื่อนึกถึงว่าคืนนี้ต้องนอนร่วมห้องกับเขา หัวใจดวงน้อยก็วูบวาบขึ้นมาเสียดื้อๆ
เธอหลงรักเขา... รักเจ้านายตัวเอง
ก็ไม่แปลกหรือเปล่า หากใครที่เจอเขาแล้วไม่รู้สึกอะไรต่างหากที่แปลก ในเมื่อเขาเป็นถึงผู้ชายที่เพียบพร้อมและเพอร์เฟค จนได้รับรางวัลหนุ่มเนื้อหอมประจำปีถึงสามปีซ้อน
อย่าฝันไปพิ้งค์เอ๊ย! ตั้งหน้าตั้งตาทำงานและเข้านอนเถอะ อย่างเธอเป็นเลขาของเขานี่ก็ถือว่าเกินความคาดหมายในชีวิตมากโขแล้ว... หญิงสาวได้แต่เตือนตัวเอง
แม้ว่าพชิราพยายามทำงานให้เงียบที่สุด แต่กระนั้นก็ทำเอากฤษกรถึงกับนอนไม่หลับ นิ้วสวยๆ ที่กดลงบนแป้นพิมพ์รัวๆ นั้นรบกวนการพักผ่อนของเขาที่สุด แต่เพราะเธอนั่งอยู่ด้านนอกจึงไม่รู้ว่าเขากำลังหงุดหงิด อีกทั้งการได้มาอยู่กับเลขาสาวสวยกันลำพังสองต่อสอง เธอจะรู้ไหมว่าร่างกายเขาเจ็บปวดและทรมานแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ กลิ่นกายหอมๆ ของเธอปะทะจมูกเขา ไม่เว้นแม้ยามหลับและตื่น กฤษกรไม่เคยอดอยากเรื่องผู้หญิง เขาใช้ผู้หญิงเปลืองพอๆ กับเปลี่ยนถุงเท้า แต่เขาก็โกหกตัวเองไม่ได้ว่าแม่เลขาสาวก็ยังเป็นอะไรที่น่าสนใจเหมือนเดิม พชิราเป็นสาวมั่นใจ โฉบเฉี่ยว กล้าตัดสินใจ เรื่องานไม่ต้องพูดถึง เธอทำงานดี หัวไวและรอบคอบกว่าที่คิด เชื่อฟังแต่บางเรื่องก็ไม่อ่อนตาม เขาต้องการเลขาแบบนี้มานานแล้ว เมื่อก่อนเขาใช้คุณจรัลเลขาของบิดา แต่หลังๆ มานี้เขาต้องออกต่างจังหวัดบ่อยๆ ครั้นจะพาคุณจรัลไปด้วยก็เห็นใจ เพราะอายุก็มากตามบิดาเขาไปติดๆ กว่าจะได้พชิรามา เขาใช้เลขาไปถึงยี่สิบสองคนในเวลาหกเดือน
- ผู้เขียน
