อารอนกับปรียาภัทรยังไม่ทันจะเดินไปนั่งที่โซฟา เสียงกริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น ใบหน้าคมคายหันไปมอง ก่อนจะสาวเท้าไปที่เปิดประตู
“โจอี้ เข้ามาก่อนสิ”
อารอนคว้าเจ้าเลมอนมาอุ้มเอาไว้เสียเอง พร้อมๆ กับการเชิญให้โจอี้นั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงกันข้าม แล้วเขาจึงทรุดตัวลงนั่งข้างๆ ปรียาภัทร จนหญิงสาวกระเถิบหนีแทบไม่ทัน เพราะอยู่ดีๆ ก็มาทรุดตัวลงข้างๆ เรียกว่าแทบจะนั่งลงบนตักของเธอเลยก็ว่าได้
“โจอี้ นี่ข้าวหอม ข้าวหอมนี่โจอี้” อารอนทำหน้าที่แนะนำให้ทั้งคู่ได้รู้จักกัน
“สวัสดีครับ คุณ…” โจอี้ทักทายก่อน แต่เขาเรียกชื่อของปรียาภัทรไม่ถูก ปรียาภัทรจึงส่งยิ้มบางๆ ให้เขา
“สวัสดีค่ะ คุณโจอี้ เรียกฉันว่าไรซ์ก็ได้ค่ะ”
“ครับ ไรซ์” โจอี้พยักหน้ารับพร้อมส่งยิ้มบางๆ ให้เธอ
“ขอบคุณนะคะที่เป็นธุระช่วยพาฉันไปโรงพยาบาล”
“ไม่เป็นไรครับ”
“เอ่อ…ถ้างั้นฉันขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะคะ”
“ตามสบายครับ”
ปรียาภัทรลุกออกไปพร้อมก
