“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” ปรียาภัทรพยายามสะบัดข้อมือให้หลุดออกจากพันธนาการ แต่ทว่ายิ่งสะบัดแรงมากเท่าไร มือหนาก็ยิ่งกระชับมันแน่นมากขึ้นเท่านั้น
“บอกมาก่อนว่าจะไม่ลาออก แล้วผมจะปล่อย” อารอนขู่เสียงเข้ม
“ฉัน จะ ลา ออก” ปรียาภัทรเน้นทีละคำอย่างไม่เกรงกลัว หน้าเรียวสวยเชิดขึ้นอย่างท้าทาย
“ฮันนี่!” อารอนเรียกเธอเสียงเข้ม อารมณ์เต็มไปด้วยความร้อนระอุ
“คะ!” ปรียาภัทรตอบรับเสียงสูงอย่างไม่ยี่หระ
“คุณกล้ามากที่ท้าทายผม” อารอนคำรามเสียงต่ำ
เขาคว้าข้อมืออีกข้างของเธอขึ้นมา แล้วจัดการจับแขนทั้งสองข้างของเธอตรึงแนบไปกับบานประตูไม้สีเข้ม แขนสองข้างของปรียาภัทรถูกพันธนาการ ริมฝีปากหนาร้อนระอุประทับลงบนริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่ออย่างไม่ทันให้เธอได้ตั้งตัว ปรียาภัทรร้องอู้อี้ในลำคอ เข่าเล็กพยายามจะกระแทกกล่องดวงใจของเขา แต่ก็เป็นไปด้วยความยากลำบาก เมื่อเขาใช้ขากดตรึงมันเอาไว้อย่างแนบแน่น เธอจึงได้แต่จำนนใ
