นาทีต่อมา
รถแท็กซี่วิ่งมาหยุดที่หน้าเกสต์เฮาส์แห่งหนึ่ง
หญิงสาวก้าวลงจากรถแล้วตรงรี่เข้าไปที่ประตูทางเข้าที่มีลักษณะเป็นซุ้มพฤกษา ปกคลุมเอาไว้ด้วยไม้เลื้อยใบเล็กๆ สีเขียวขจี ดอกสีชมพูเล็กๆ แลสะพรั่งคล้ายพวงชมพูของเมืองไทย เลื้อยสูงขึ้นไประหว่างเสาซุ้มประตูต้นใหญ่ แผ่พุ่มปกคลุมอยู่เหนือหลังคาที่มุงเอาไว้ด้วยปีกไม้เก่าซีด หนาแน่นจนแทบแลไม่เห็นหลังคาเดิม เพราะถูกแทนที่ด้วยสีเขียวของใบและดอกสีชมพูอร่าม ระย้าย้อยอยู่ในราตรีกาลที่ยังคงสว่างไสวเพราะแสงไฟจากแหล่งท่องเที่ยวรอบๆ ฮาลองเบย์ไนต์มาร์เก็ต
ก๊อกๆ…
หญิงสาวเคาะเบาๆ ที่บานประตู ยืนรอด้วยความรู้สึกกระวนกระวาย
บานประตูถูกผลักออกมา
“แอลลี่…”
เขาเรียกชื่อเธอเหมือนไม่เชื่อ รีบอ้าวงแขนออกกว้าง เห็นดังนั้นหญิงสาวที่ปรากฏตัวขึ้นเหมือนความฝันก็ถลาร่างเข้าสู่อ้อมกอดของเขา หนุ่มสาวกอดรัดแนบแน่นราวกับว่าจากกันไปนานเป็นแรมปี เขากอ
