“โอกาสอะไร…”
แอลลี่โล่งใจ เมื่อเขาเปลี่ยนเรื่องจากโทรศัพท์เสียได้
“ในโอกาสที่ฉันโชคดี มีผู้หญิงแสนสวยและแสนดีอยู่ใกล้ๆ ขอบคุณนะแอน…ขอบคุณที่รักฉัน”
เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง
แอลลี่มองเห็นรักจริงในดวงตาของจอห์นนี่ ดวงตาคู่นั้นช่างใสซื่อ บริสุทธิ์ จริงใจ ไม่มีวี่แววความหวาดระแวงสงสัยใดๆ ออกมาให้เห็น ต่างจากตัวเธอซึ่งในบางครั้งก็เหมือนวัวสันหลังหวะ เหมือนคนที่ตกอยู่ในอาการหวาดระแวงตลอดเวลา ด้วยรู้ตัวดีว่าเธอได้ทรยศต่อความรักและความไว้วางใจของเขาอย่างเลือดเย็น
แอลลี่หลงรักดวงตาหรี่เล็กของจอห์นนี่ ดวงตาของผู้ชายที่แลเห็นอยู่ตรงหน้านี้ ต่างกันลิบลับกับประกายในดวงตาของไทเลอร์ที่ดูร้อนแรงราวจะติดไฟได้เลยทีเดียว
“ขอบคุณเช่นกันจอห์นนี่…ขอบคุณที่รักกัน”
แอลลี่น้ำตาคลอ จ้องหน้าชายหนุ่มราวกับต้องการจดจำในทุกรายละเอียดบนใบหน้าของเขา ไม่เว้นแม้แต่รอยย่นบนหน้าผากและรอบๆ ดวงตาของเขาที่เริ่มปรากฏ
