“แล้วงานที่เมืองไทยเป็นยังไงบ้าง”
จอห์นนี่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอยากรู้
“ชีวิตมนุษย์เงินเดือน วันๆ มีแต่ความน่าเบื่อหน่าย…”
แอลลี่ตอบตามตรง กับจอห์นนี่เธอแทบไม่มีอะไรต้องอ้อมค้อม
“แต่ชีวิตจะมีความหมายขึ้นมาได้ ก็จากการงานที่เราทำนี่แหละ มีงานทำถือว่าโชคดีกว่าหลายๆ คน แม้ว่าจะมีน้อยคนนักที่ได้ทำงานอย่างที่ใจรัก”
บางครั้งแอลลี่เคยคิดเล่นๆ ว่าจอห์นนี่เหมือนพี่ชาย เวลาเธอมีปัญหาทีไร เขาก็มักจะแนะทางออกได้อย่างน่าทึ่งเสมอ จอห์นนี่เองก็ไม่ได้เรียนสูง แต่บางครั้งความคิดของเขาก็ลุ่มลึกจนเหลือเชื่อ
“เมื่อวานไปเจอหนังสือเล่มหนึ่งที่ร้านขายหนังสือเก่าเข้าโดยบังเอิญ…เลยซื้อไว้ให้ หวังว่าจะชอบนะ”
จอห์นนี่รู้ว่าแอลลี่ชอบอ่านหนังสือ ช่วงแรกๆ ที่คบหากันใหม่ๆ เขาเคยแวะไปหาเธอที่บ้าน ยังจำได้ว่าภายในห้องนอนเล็กๆ ของแอลลี่เต็มไปด้วยหนังสือนิยาย เรียงสูงเป็นตั้งอยู่ข้างผนัง กระทั่งทุกวันนี้ก็ยังอยู
