รถแล่นผ่านถนนที่โอบล้อมเอาไว้ด้วยต้นไม้รายรอบ ทอดแนวร่มครึ้มขนานไปกับทางจนถึงลานโล่งด้านใน แลเห็นน้ำพุที่วงเวียนกลางสนามหญ้ากำลังพวยพุ่งขึ้นเป็นสาย ก่อนจะโค้งตัวร่วงหล่นลงกลางสระน้ำซึ่งรายล้อมไปด้วยกอบัวหลากสีสัน สายน้ำพุที่พวยพุ่งอยู่เป็นประจักษ์ประจำตั้งแต่ไทเลอร์เริ่มจำความได้ ยังคงอยู่คู่กับคฤหาสน์หลังงามของบิดามารดามาจนถึงทุกวันนี้
ไทเลอร์ลดบานกระจกลงช้าๆ ยื่นหน้าออกไปมองลานน้ำพุที่ตนเคยวิ่งเล่นมาตั้งแต่ครั้งเยาว์วัย ราวกับต้องการซึมซับความทรงจำเก่าๆ ด้วยความรู้สึกรักและผูกพันกับสถานที่แห่งนี้มานาน และในวันนี้เขากลับมาเยือนอีกครั้ง…พร้อมด้วยครอบครัวของตัวเอง ภายหลังจากแต่งงานกับแอลลี่แล้วพากันย้ายไปตั้งรกรากอยู่ที่เชียงราย เปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของตัวเองจากผู้บริหารที่เคยนั่งอยู่แต่ในออฟฟิศ ไปใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางสายลมและแสงแดด ผันตัวเองไปเป็นเกษตรกรทำไร่องุ่นได้อย่างเหลือเชื่อ
