หัวใจของไทเลอร์แทบจะหล่นวูบลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม แต่ก็พยายามทำหน้านิ่งขรึมเข้าไว้ ไม่ให้มีพิรุธ กระทั่งแอลลี่เดินผ่านเลยไป
“ทำไมผู้หญิงคนนี้ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน…”
สโรชาถามขึ้นทันที สะดุดตากับเรือนร่างสูงระหง ใบหน้าสะสวยราวกับนางแบบ แต่ผิวพรรณละเอียดลออ แผ่ออร่าออกมาจนต้องเหลียวหลังกลับไปมองซ้ำแล้วซ้ำอีก แม้จะเป็นผู้หญิงด้วยกันก็เถอะ
“ใครที่ไหนกัน…”
ไทเลอร์ล้วงกระเป๋ากางเกง ท่าทางไม่ใส่ใจกับแววตาขุ่นข้องของแฟนสาว แกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าสโรชาหมายถึงแอลลี่ที่เพิ่งเดินสวนทางไปเมื่อครู่
“ก็ผู้หญิงคนเมื่อกี้ไงคะ…สวยนะ สวยมาก คนไทยหรือเปล่าคะ”
สโรชาสงสัย เดาได้ว่าแอลลี่ต้องเป็นพนักงานของโรงแรมอย่างแน่นอน รู้ได้จากยูนิฟอร์มพนักงานต้อนรับที่เธอสวมใส่
“อ๋อ คนเวียดนามน่ะ…มีอะไรหรือคุณ”
ไทเลอร์ตอบเสียงราบเรียบ
“เดี๋ยวนี้โรงแรมเราขาดแคลนพนักงานถึงกับต้องรับคนต่างด้าวเข้าทำงานหรือคะ จำเป็นด้วยหรื
