แอลลี่บ้วนปากนับครั้งไม่ถ้วน ย้ำคิดย้ำทำเหมือนคนเสียสติ บ้วนปากจนน้ำยาหมดขวด
เธอจ้องมองภาพของตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจกเงาบานใหญ่ภายในห้องน้ำด้วยความรู้สึกเวทนาสงสาร มือเรียวลูบไล้ทรวงอกช้ำแดง…ร่างกายซึ่งมันควรจะเป็นของจอห์นนี่แต่เพียงผู้เดียว
ใบหน้าของจอห์นนี่ที่ผุดวาบขึ้นมาอย่างกะทันหัน ทำให้ความเจ็บปวดค่อยๆ ลำเลียงเข้าสู่หัวใจดวงน้อยของแอลลี่อย่างมิอาจจะหักห้าม
เธอเปิดน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายอีกครั้ง
นึกในใจว่าคงจะดีไม่น้อย…ถ้าน้ำสามารถล้างภาพของไทเลอร์ออกไปจากความทรงจำของเธอได้ง่ายๆ เหมือนล้างฟองสบู่ออกจากร่างกาย
หญิงสาวบอกตัวเองให้หยุดร้องไห้เสียที คิดเสียว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรเลยสักนิด…‘ไทเลอร์’ เป็นแค่หมากตัวหนึ่งในเกมแก้แค้น เขาวูบวาบเข้ามาเหมือนฝันร้าย เหมือนภูตผีปีศาจตนหนึ่งที่น่าใหลหลง และคงจะเลือนหายไปเมื่อเธอตื่นจากฝันร้าย แต่ ‘จอห์นนี่’ คือ
