ฝ่ามือใหญ่ทั้งสองข้างไทเลอร์ลูบไล้ลงบนศีรษะสวยได้รูปของหญิงสาว เขานึกขอบคุณที่เธอรู้วิธีที่จะช่วยแบ่งเบาเอาความหนักอึ้งออกไปจากอารมณ์ทุกข์ทรมานของเขาซึ่งจวนเจียนจะระเบิดอยู่ในเวลานี้
“ชอบไหมคะ…”
แอลลี่เกลือกตาขึ้นมอง ริมฝีปากบางๆ ขบเม้มไล่เรื่อยขึ้นไปจากหน้าท้องแขม่งเกร็ง ผ่านเนินอกกว้างและรกไปด้วยไรขนของเขา ลอบชำเลืองดูใบหน้ากระสัญรัญจวนของชายหนุ่มที่กำลังหยัดสะโพกจนลอยร่อนขึ้นจากพื้นที่นอนด้วยความซ่านสยิวสุดจะบรรยาย
“ชอบที่สุดเลยครับ”
เขาตอบเบาๆ เป็นจังหวะเดียวกันกับเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือของเขาที่วางอยู่ข้างหัวเตียงดังขึ้นขัดจังหวะ ไทเลอร์เอื้อมคว้ามาแนบกับใบหู พยายามปรับน้ำเสียงให้ฟังดูเป็นปกติที่สุด เมื่อรู้ว่าน้ำเสียงคุ้นหูที่กรอกมาจากต้นสายนั้นเป็นใคร
“ไทคะ…คุณอยู่ไหน”
สโรชามักจะเรียกไทเลอร์ว่า ‘ไท’ จนติดปาก
เสียงของสโรชาทำให้อารมณ์ของชายหนุ่มสะดุดลงเล็กน้อย
เขา
