แอลลี่นิ่งมองไทเลอร์อยู่เงียบๆ นานเป็นครู่…ด้วยสายตาสงสัยว่าเธอรู้จักผู้ชายคนนี้ดีพอแล้วหรือ โดยไม่เกรงกลัวว่าการเปิดรับผู้ชายคนนี้เข้ามาในชีวิต…อาจสร้างความเดือดร้อนให้เธอในภายหลัง
หญิงสาวตัดสินใจอ้อมไปทางด้านหลังของซอยแคบๆ กระทั่งเดินมาโผล่อีกทีตรงที่เขายืนอยู่
“ไทเลอร์…”
แอลลี่เรียกชื่อเขา คนที่กำลังยืนรออย่างกระวนกระวายใจ หันขวับมาตามเสียงหวานซึ่งตนคุ้นเคย
“แอน…”
ชายหนุ่มยิ้มกริ่ม เขาทำท่าว่าจะคว้าข้อมือเธอ แต่แอลลี่ชักมือกลับเสียก่อน
“ขอโทษที…ผมลืมไปเสียสนิทว่าที่นี่คือเวียดนาม”
เขากล่าวเสียงเศร้า
“มาทางนี้ค่ะ”
เธอเดินย้อนกลับไปตามซอยเล็กๆ ที่ลัดเลาะมาเมื่อครู่
ไทเลอร์สังเกตเห็นท่าทางระมัดระวังตัวของหญิงสาว เขาก้าวเดินตามเธอมาช้าๆ แอลลี่ดูลึกลับกว่าที่
