หงซื่ออดที่จะคิดถึงสหายที่จากไปแล้วของนางไม่ได้ ตอนที่เต๋อชางพาน้องชายกลับมาอยู่ที่เรือนหลังเดิมของมารดาตน นางก็เพิ่งจะได้รู้ว่าสหายที่แต่งออกไปอยู่ที่เมืองหลวงประสบเคราะห์ร้ายเสียชีวิตไป
เพราะเต๋อชางเป็นคนไม่ค่อยพูด เมื่อพบเจอเรื่องเดือดร้อนเขาเลือกที่จะจัดการด้วยตนเอง โดยไม่หวังพึ่งผู้ใด หงซื่อจึงได้แค่คอยมองสองพี่น้องห่างๆ
“ข้าเข้าใจเจ้าค่ะ” อี้อันตบไปที่หลังมือของมารดาเบาๆ นางทำใจมาแล้วตั้งแต่ที่รู้ว่าต้องแต่งไปอยู่กับเต๋อชาง เรื่องเงินทอง นางคอยสร้างก็ยังได้
แต่ไม่รู้ว่าเขาจะจริงใจกับนางมากเพียงใด จึงอดที่จะกังวลเรื่องนี้มิได้
เมื่อส่งมารดากลับออกไปแล้ว อี้อันก็เข้าไปในมิติของนาง นางอาบน้ำในบ่ออีกครั้ง นางอยากจะรู้ว่า เมื่อซูฉีที่จะเดินทางมารวมงานพรุ่งนี้เห็นการเปลี่ยนแปลงของนางไม่รู้ว่าจะมีท่าทีเช่นไร
อี้อันบรรจงขัดผิวของนางอย่างพิถีพิถัน ยิ่งคิดถึงใบหน้าของซูฉี นางก็ยิ่งอยากให้
