เต๋อชางออกมาห้องไป เมื่อเห็นว่าเขาไปแล้วอี้อันก็หายเข้าไปในมิติ แต่ความจริงแล้วเต๋อชางยังแอบดูนางอยู่ที่หน้าประตู มิได้ออกไปที่ด้านหลังเรือนอย่างที่นางคิด
เมื่อเห็นว่าอี้อันหายไปจนเหลือแต่ความว่างเปล่า เต๋อชางก็รีบเข้ามาในห้องอย่างตื่นตกใจ
“อี้อัน อี้อัน” เขาร้องเรียกนางเสียงดัง
จนหมิ่นถังที่อยู่ในห้องของเขาต้องรีบมาที่ห้องของพี่ชายเพื่อเอ่ยถาม แต่เขาเพียงร้องถามที่หน้าห้อง ไม่กล้าที่จะเข้ามาด้านใน
“ท่านพี่ มีอันใดหรือไม่ขอรับ พี่สะใภ้นางเป็นอันใดขอรับ”
เต๋อชางสูดลมหายใจเข้า ก่อนจะเอ่ยตอบน้องชายด้วยเสียงเรียบเฉย เพื่อไม่ให้เขาหวาดกลัวอี้อัน
“ไม่มีอันใด เจ้ากลับไปพักเถิด”
“ขอรับ” หมิ่นถังกลับห้องนอนไปอย่างสงสัย แต่ในเมื่อพี่ชายบอกไม่มีเรื่องอันใด ก็คงจะเป็นเช่นที่เขาว่า
เต๋อชางทำอันใดไม่ได้ ได้แต่นั่งรออี้อันนางอยู่ที่เตียงด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด
อี้อันนางอาบน้ำอย่างสบายใจ โดยไม่ร
