แต่เมื่ออี้อันนางนำของใช้ เครื่องเรือน ที่นอน หมอน ผ้าห่ม ออกมาใช้ในห้องของนางและหมิ่นถัง ไป๋หยางที่เดินทางมาที่เรือนตระกูลหวังทุกวัน เห็นเข้าก็โวยวายว่าพี่สาวไม่รักเขาแล้ว ให้แต่หมิ่นถัง
“อาหยาง วันที่พี่สาวกลับเรือน จะนำออกมาให้เจ้ากับท่านพ่อท่านแม่ดีหรือไม่” อี้อันลืมนึกไปเลยว่าน้องชายของนางมาที่นี่เกือบทุกวัน
“ก็ได้ขอรับ” นางต้องนำขนมออกมาปิดปากน้องชายอีกหลายอย่างเขาจึงได้เลิกต่อว่านาง แล้วเข้าไปอยู่ในห้องของหมิ่นถังกันอย่างตื่นเต้น
“ท่านพี่ ท่านไม่เข้าป่าแล้วดีหรือไม่ ข้าคิดจะทำการค้าเจ้าค่ะ แต่ไม่อยากออกหน้าเอง ท่านเห็นเป็นเช่นไร”
“เจ้าอยากขายอันใด” เต๋อชางมองอี้อันอย่างกังวล เพราะเงินที่เขามีอยู่ตอนนี้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ไม่อาจจะช่วยเหลือนางได้
“ท่านอย่าได้กังวลเรื่องเงินเลยเจ้าค่ะ ข้ามีทางออก เพียงแต่อยากให้ท่านหาคนเพื่อออกหน้าแทนข้ากับท่านก็เท่านั้น”
“ข้าอยากจะนำผ้าที่มีอ
