เพียงครู่เดียวที่เขาดื่มเข้าไป หมิ่นถังก็ล้มตัวลงไปงอตัวอยู่ที่พื้น พร้อมทั้งร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อี้อันที่รออยู่ที่ห้องโถงก็วิ่งเข้ามาดูอย่างรวดเร็ว
ไป๋หยางปิดปากแน่น เพราะกลัวว่าตนจะส่งเสียงกรีดร้องออกมา เขาเบิกตากว้างอย่างตกใจ อยากจะเข้าไปดูหมิ่นถัง แต่ก็ถูกเต๋อชางกั้นออกไป
เพราะเนื้อตัวของหมิ่นถังขับน้ำสีดำออกมาจากร่างกายของเขามากมาย
อี้อันก็ไม่รู้จะทำเช่นไร ได้แต่พาทั้งหมดเข้าไปในมิติของนาง ไป๋หยางเมื่อเห็นสถานที่ที่เขายืนอยู่ในตอนนี้แปลกไปจากเดิมก็ทรุดลงนั่งอยู่ที่พื้น มองไปรอบๆ อย่างตื่นตกใจ
“พี่ชาง พาอาถังลงไปแช่ในน้ำเถิดเจ้าค่ะ” นางไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำอยู่จะช่วยให้หมิ่นถังคลายความเจ็บปวดได้หรือไม่ แต่นางก็อยากจะลองดู
เต๋อชางกอดน้องชายไว้แน่น หวังเพียงแค่อยากจะให้เขาคลายความเจ็บปวดลงได้ ผ่านไปนับชั่วยามเมือกสีดำที่ไหลออกมาจากร่างกายของหมิ่นถังก็หมดลง
เนื้อตัวของเขาขาวราวกับหยก
