เมื่อข้าเป็นนางเอก ที่อยู่ในร่างของนางร้าย

โลกใบใหม่

เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้งซูฉี นางที่กำลังจะออกเรือนไปกับบุรุษที่เป็นคนรัก แต่ทำให้นางต้องสิ้นใจลง จนมาเกิดใหม่ในโลกที่นางไม่คุ้นเคย

ความเจริญของโลกใบใหม่ ข้าวของเครื่องใช้ แม้แต่การพูดจา ตัวนางที่มีความทรงจำเดิมติดตัวมาด้วย กว่าจะปรับตัวได้ก็กินเวลาไปหลายปี

แต่อย่างว่า นางมาเกิดใหม่ในร่างของทารกน้อยที่ลืมตาออกมาจากในห้องสีขาวแปลกตา ทั้งเสื้อผ้าที่พวกเขาสวมใส่ทำให้นางลืมไปเลยว่าต้องส่งเสียงร้องไห้เช่นเด็กทารกทั่วไป

หมอกับพยาบาลที่ทำคลอดให้นางต่างตกตะลึง เมื่อเห็นแววตาของทารกน้อยที่จ้องมองไปรอบๆ อย่างนึกสงสัย นางถูกตีที่ก้นไม่แรงไม่เบาจนต้องร้องออกมาด้วยความตกใจ คนในห้องทั้งหมดถึงได้ถอนใจออกมาอย่างโล่งอก เพราะคิดว่านางจะเป็นใบ้ไปเสียแล้ว

คุณพ่อ คุณแม่ที่เลี้ยงดู ซูฉีมาก็ต้องแปลกใจ เมื่อสิ่งที่เขาพูดบุตรสาวตัวน้อยของเขาฟังเข้าใจทุกคน ทั้งยังไม่ร้องงอแงเช่นเด็กทารกทั่วไป

ซูฉีเพียงตื่นขึ้นมากินนม แล้วหลับไปเท่านั้น นางไม่ร้องจะเอาของเล่น เพียงแค่มองอย่างสนใจ ในตอนแรกนางก็ประหลาดใจ เมื่อถูกคุณพ่อคุณแม่ส่งให้ไปโรงเรียนตั้งแต่วัยเพียงสามขวบปีเท่านั้น

ในโลกใบใหม่ของซูฉี บุรุษกับสตรีล้วนแต่เท่าเทียมกัน เรื่องที่บุรุษทำได้ สตรีทั่วไปก็ทำได้ อีกเรื่องที่ทำให้นางต้องอ้าปากค้าง สตรีในโลกใบใหม่ต่างสวมเสื้อผ้าที่เปิดเผยเนื้อหนังจนน่าหวาดเสียว

หากอยู่ในยุคของนาง คงได้โดนจับไปถ่วงน้ำเสียแล้ว ซูฉีพบว่าตัวอักษรในยุคของนางแตกต่างจากยุคปัจจุบันมากนัก นางจะเริ่มสนใจตั้งแต่ที่คุณพ่อสอนให้นางอ่านหนังสือ

เรื่องตลกอีกเรื่องที่เกิดขึ้นกับซูฉีคือชื่อของนาง ในภพนี้ นางมีนามว่า อี้อัน ตอนที่ได้ยินคุณพ่อตั้งชื่อให้ นางถึงกลับเบิกตากว้างอย่างตกใจ ไม่คิดว่านามของพี่สาวจะถูกตั้งให้นางได้

ไม่รู้ว่าพี่สาวได้แต่งงานแทนนางหรือไม่ แล้วชุยรุ่ยเหิงจะกล่าวเช่นไร เขาจะยินยอมหรือปฏิเสธพี่สาวของนาง

เรื่องของภพเดิมกลายเป็นเพียงความทรงจำที่เลือนรางสำหรับซูฉี อ้อ ในตอนนี้นางไม่ใช่ซูฉีอีกแล้ว แต่เป็นเซียวอี้อัน บุตรสาวของเซียวซ่งกับเซียวหลี่เยว่ คุณพ่อคุณแม่ในภพใหม่ของนาง

อี้อันถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี นางชื่นชอบอ่านหนังสือ เซียวซ่งก็สร้างห้องหนังสือสำหรับนางโดยเฉพาะ ในตอนแรกพวกเขาต่างก็ประหลาดใจ เมื่อบุตรสาวตัวน้อยร้องขอให้พวกเขาหาหนังสือที่เกี่ยวกับอักษรโบราณมาให้นาง

แต่เมื่อเห็นว่าเป็นเรื่องดีที่บุตรสาวชื่นชอบศึกษาหาความรู้ ทั้งคู่จึงยอมตามใจอี้อัน ทั้งยังหาอาจารย์ที่เก่งเรื่องพู่กันมาสอนให้นางตั้งแต่เล็ก

อี้อันใช้ชีวิตในตัวตนใหม่ของนางอย่างมีความสุข ไม่ต้องกลัวว่าจะมีพี่สาวมาคอยรังแกหรือแย่งชิงสิ่งของ นางไม่ต้องจัดการเรื่องงานเรือน เพราะมีพี่เลี้ยงคอยดูแลจัดการให้ทุกเรื่อง

นางเพียงแค่เล่าเรียนอย่างเดียวเท่านั้น ธุรกิจของครอบครัวนางมีอยู่หลายอย่าง ที่อี้อันให้ความสนใจมากที่สุดเห็นจะเป็นธุรกิจเรื่องเสื้อผ้าของมารดา

นางสามารถไปนั่งฟังนักออกแบบพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดใหม่ๆ ได้ตลอดทั้งวันโดยไม่บ่น มารดาเห็นว่าบุตรสาวชื่นชอบก็สนับสนุนนาง

อี้อันศึกษาลายปักผ้าทั้งแบบโบราณและแบบปัจจุบัน พอโตขึ้นเสื้อผ้าที่นางออกแบบก็สร้างชื่อเสียงให้กับสินค้าของมารดา เพราะการที่นำเอายุคโบราณและปัจจุบันมารวมกันสร้างค่านิยมใหม่ให้กับวงการเสื้อผ้าได้อย่างดี

ในยุคนี้นางยังได้รู้เรื่องเนื้อผ้าและขบวนการผลิตอีกมากมาย ไม่ว่านางสนใจเรื่องใด ก็สามารถเข้าอินเทอร์เน็ตศึกษาหาความรู้ได้ตลอด อาหารก็มีรสชาติที่แปลกใหม่ หลากหลายให้เลือกกินมากกว่าภพเดิมของนาง

การเดินทางก็ล้วนแต่สะดวกไม่ต้องพึงเพียงเกวียนวัวหรือรถม้าที่ใช้เดินทาง รถหรูคันงาม พานางไปได้ทุกทีในเวลาไม่นาน จะเสียเรื่องเดียวก็คงเป็นการจราจรที่ติดขัด เพราะใครๆ ก็สามารถมีรถขับได้ทุกคน

“คุณหนูวันนี้กลับที่พักเลยหรือไม่ครับ”

“แวะร้านหนังสือก่อนค่ะ” อีกสถานที่ที่อี้อันนางชื่นชอบก็คงจะเป็นร้านหนังสือ

แม้ในยุคนี้ความรู้ทั้งหมดสามารถค้นหาได้จากอินเทอร์เน็ตแล้ว แต่นางก็ยังคงหลงใหลกลิ่นของกระดาษยามเมื่อเปิดอ่านแต่ละหน้า ทำให้จิตใจของนางสงบขึ้นมาก

คนขับรถรู้ดีว่า เมื่อคุณหนูของตนได้เข้าไปในร้านหนังสือคงเป็นเวลานานกว่าที่นางจะออกมาได้ จึงได้รออยู่ที่รถอย่างใจเย็น

อี้อันเดินเลือกหนังสือมาได้หลายเล่ม แต่นางยังอยากจะหานิยายอ่านเล่น จึงได้หยิบติดมือกลับมาด้วย โดยที่ไม่ได้สนใจชื่อเรื่อง

เมื่อกลับมาถึงบ้าน อี้อันก็เก็บตัวอยู่ที่ห้องหนังสือของตน ป้าแม่บ้านผู้รู้ใจ ก็นำของว่างเข้ามาให้

อี้อันหยิบหนังสือนิยายขึ้นมาอ่าน ขุนนางทรราช นางขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ ว่านางได้หยิบเรื่องนี้มาด้วยหรือ เพราะเป็นเรื่องที่เพื่อนสาวในมหาลัยของนางพูดถึงอยู่ในตอนนี้

เปิดอ่านไปได้เพียงไม่กี่หน้า คิ้วงามของอี้อันก็ยิ่งขมวดเพิ่ม เมื่อชื่อของตัวละครต่างเหมือนกับชื่อของนาง พี่สาวของนางและรุ่ยเหิงไม่มีผิด

ดวงตาของนางสั่นไหว เมื่อจับที่หนังสือแน่น ในนิยายซูฉีได้แต่งไปกับรุ่ยเหิง แต่เมื่อเวลาผ่านไป รุ่ยเหิงที่ได้เป็นขุนนางในราชสำนัก กับเป็นขุนนางที่ทะเยอทะยาน เขาต้องการตำแหน่งที่สูงขึ้น

จึงได้ลดฐานะของซูฉี ที่แต่งนางมาอยู่ที่เมืองหลวงด้วยตำแหน่งภรรยาเอก ไปเป็นเพียงอนุ แล้วแต่งบุตรีของท่านเสนาบดีตู้เข้ามาเป็นภรรยาเอกแทน

เพราะสตรีชาวบ้านไม่อาจจะส่งเสริมหน้าที่การงานของเขาได้ เพียงไม่นานซูฉีที่หัวอ่อนยอมคนก็ถูกฮูหยินเอกรังแกอยู่ตลอด รุ่ยเหิงก็เริ่มที่จะไม่สนใจนาง เขามองฮูหยินเอกรังแกนางด้วยสายตาที่เรียบเฉย จนทำให้นางตรอมใจจนตาย

อี้อันวางหนังสือลงนางเงยหน้าขึ้นมองเพดานห้องอย่างเหม่อลอย หากเรื่องของนางเป็นไปตามนิยายเล่มนี้ นางไม่รู้ว่าการเสียชีวิตลงของนางในวันนั้นนับว่าเป็นเรื่องดีหรือไม่

ถึงแม้เรื่องที่นางได้อ่านจะทำให้นางเศร้าใจ แต่เพราะนางไม่ได้ใช้ชีวิตเช่นที่นิยายได้เขียนขึ้น จึงได้แต่สลัดเรื่องที่อ่านมาทิ้งไปเสีย แล้วกลับมาสนใจเรื่องอื่นแทน

เรื่องที่รู้จากนิยายทำให้อี้อันรู้สึกว่า การมีความรู้มากย่อมดีกว่า เพราะนางที่เป็นเช่นในนิยายฝากเรื่องทั้งหมดไว้ที่รุ่ยเหิง เชื่อฟังเขา รอเพียงเศษเงินที่เขาจะหยิบยื่นให้ ภายหลังก็ถูกฮูหยินเอกริบเบี้ยเลี้ยงทั้งหมดไป

แต่หากได้ย้อนกลับไปเล่า นางยังจะดึงดันที่จะแต่งให้รุ่ยเหิงอยู่หรือไม่ หรือจะยอมแต่งเข้าไปแล้วเปลี่ยนมาส่งเสริมเขาให้ก้าวหน้าเรื่องหน้าที่การงาน