เธอคนนั้นเดินมาหาอลัน ก่อนจะโน้มลงมาหอมแก้มเขาแล้วพูด “กลับก่อนนะ อย่าลืมโทรมาหาด้วยล่ะ ไม่โทรจะงอนจริงๆ ด้วย”
เธอทำเหมือนไม่เห็นว่าฉันยืนอยู่ พูดจบก็เดินสวนฉันออกไปจากห้อง
ตอนนี้ฉันกำลังอึ้งกับสิ่งที่เห็น มันจุกในอกจนอยากจะร้องไห้ออกมา ไม่น่าเลย ฉันไม่น่ามาเจอเขาในวันนี้เลย ทั้งที่รู้ว่ามันจบไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
“พ…พาเธอมานอนที่ห้องหรอ”
“เห็นอยู่แล้วจะถามทำไม”
ฉันเม้มปากพร้อมกับกำหมัดแน่น คำตอบที่ไร้เยื่อใยแบบนั้นเขาพูดมันออกมาได้ยังไง ที่ผ่านมาไม่รู้สึกอะไรกับฉันเลยหรือไง
ฉันค่อยๆ ทรุดตัวนั่งลงแล้วร้องไห้ออกมา มันกลั้นไม่อยู่ ใครเห็นเต็มสองตาแบบนี้ก็คงจะไม่สามารถห้ามน้ำตาได้
ฉันรัก ฉันหวงเขา ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย อลันทำกับฉันได้ยังไงกัน เขาด้านชาแบบนี้ได้ยังไง
“อึก~” ฉันยกมือมาทาบที่อกข้างซ้ายของตัวเอง มันเจ็บปวดตรงนี้ที่สุด
“นายทำแบบนี้ได้ยังไงอลัน ที่ผ่านมาระหว
