เช้าวันจันทร์ อากาศที่ฟลอเรนซ์ปลอดโปร่ง ดวงอาทิตย์เพิ่งโผล่พ้นขอบฟ้า ขับแสงนุ่มนวลลอดผ้าม่านสีขาวในห้องนอนใหญ่ของบ้านตระกูลเบลเลโซ่
เสียงนาฬิกาปลุกไม่ทันทำหน้าที่ เพราะก่อนเวลานั้นเพียงไม่กี่นาที เด็กน้อยคนหนึ่งก็ตื่นขึ้นมาเอง
“คุณแม่! วันนี้ซานเตอร์จะไปโรงเรียนแล้วครับ!”
เสียงสดใสของเด็กชายวัยสองขวบครึ่งดังขึ้นราวกับนาฬิกาปลุกธรรมชาติ
อันนาลืมตาขึ้นก่อนจะหันไปสบตาลูกชายที่ยืนบนเตียงพร้อมกระเป๋าเป้จิ๋วสีฟ้า
“ลูกตื่นเช้ากว่าแม่อีกนะคะ”
เธอหัวเราะเบา ๆ พร้อมลุกขึ้นลูบหัวเจ้าตัวเล็ก “ตื่นเต้นเหรอคะ?”
“ครับ! อยากเจอเพื่อน อยากวาดรูป อยากฟังนิทานด้วย!”
เสียงขำทุ้มดังขึ้นจากอีกฝั่งของเตียง
“อยากทำขนาดนั้นเลยเหรอครับคุณชาย”
มาร์คัสที่พึ่งตื่นบ้างพูดขำ ๆ ขณะยื่นมือมาดึงซานเตอร์เข้ามากอด “งั้นเราต้องไปโรงเรียนแบบหล่อที่สุดเลยนะ”
“งั้นให้คุณพ่อใส่เสื้อเชิ้ตให้ซานเตอร์นะครับ”
เด็กชายยื่นเ
