หลังจากอาหารเช้าผ่านไปอย่างอึดอัด อันนากลับมาที่ห้องพร้อมกับถาดผลไม้ในมือ หญิงสาวสูดหายใจลึกอยู่หน้าประตู ก่อนจะเคาะเบา ๆ แล้วผลักเข้าไป
“พี่เวย์เดนคะ ฉัน…เอาผลไม้มาให้ค่ะ”
เสียงเธอนุ่มนวลแต่มือกลับสั่นเล็กน้อย มาร์คัสที่กำลังอ่านแผนงานของคาสิโนเงยหน้าขึ้นเพียงนิด พยักหน้าโดยไม่พูดอะไร
อันนาเดินไปวางถาดผลไม้ลงบนโต๊ะเล็กข้างโซฟา จุดเดิมที่เธอวางไว้ทุกวัน แต่ครั้งนี้…เธอไม่ได้หมุนตัวเดินออกไปเหมือนเคย
เธอยืนนิ่ง อ้ำอึ้ง ลังเลว่าควรพูดหรือไม่ควรพูด จนกระทั่งเสียงทุ้มของชายหนุ่มทำลายความเงียบลง
“มีอะไรจะพูดไหม?”
มาร์คัสเอ่ยโดยที่ยังไม่ละสายตาจากเอกสาร ทว่าเพียงเสี้ยววินาที เขาก็รู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่างจากคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก
อันนาพยักหน้าเบา ๆ น้ำเสียงของเธอแม้จะแผ่วเบา แต่ก็เด็ดเดี่ยว
“ค่ะ…ฉันมีเรื่องอยากพูดค่ะ”
เธอสูดลมหายใจลึกอีกครั้ง
“ถึงแม้เราจะเป็นคนรักกัน แต่เราไม่ไ
