เผด็จศึกคุณหนูจอมหยิ่ง

พวกเรามันแค่คนงาน

“ผมพูดจากประสบการณ์จริง เคยเจอมาแล้ว แบบนี้นะ ขย่มเราพังเลยล่ะ” อาคมวิจารณ์อย่างมันปาก แต่ต้องหุบปากทันทีที่คุณหนูหันมามองเขาด้วยสายตาเหยียด ๆ ปราม ๆ เพราะรู้ว่าอาคมจ้องเธอมาสักพักแล้ว ทั้งยังขยับปากพูดไม่ได้หยุด แม้เธอไม่รู้ว่าเขาพูดเรื่องอะไร แต่เธอก็พอจะเดาออกว่าพูดเรื่องเธอแน่นอน

สองแม่ลูกยืนคุยกับนายหัวบรรชาอย่างเคร่งเครียด โดยมีบอดี้การ์ดตัวใหญ่ยืนประกบไม่ห่าง ท่ามกลางแสงแดดที่อ่อนกำลังลงในช่วงบ่าย โรงแรมขนาดเจ็ดชั้นซึ่งเป็นกิจการใหญ่ของครอบครัวนายกพิบูลย์ ได้ดำเนินการก่อสร้างมาราวสองเดือนเศษแล้ว และจะแล้วเสร็จในอีกห้าเดือนข้างหน้า โดยมีคุณนายโฉมสอางค์ผู้เป็นภรรยาทำหน้าที่บริหาร และมีลูกสาวคนสวยเป็นผู้ช่วยฝ่ายการตลาด

ส่วนตัวอาคมเองเพิ่งจะเข้ามาทำงานในไซต์งานก่อสร้างโรงแรมได้เพียงสัปดาห์เดียวเท่านั้น เพราะเพิ่งจะทำนาปรังเสร็จ เขากับเพื่อนสนิทอีกคนซึ่งอยู่หมู่บ้านเดียวกันจะมาทำงานกับนายหัวบรรชาเพียงปีล่ะสองถึงสามครั้งเท่านั้น โดยส่วนมากจะเป็นงานไซต์เล็ก ๆ ที่ใช้เวลาในการทำงานไม่นานนัก แต่ครั้งนี้เพราะอยากได้เงินไปใช้หนี้ จึงมาขอนายหัวบรรชาทำงานด้วย

“แล้วมึงยังไม่มีเมียหรือวะ”

“ยังพี่ มีแต่เมียในฝัน”

“เออ กูก็มีเยอะ เมียในฝัน” อาคมหัวเราะขึ้นมา ทำให้คุณหนูต้องหันมามองเขาซ้ำ ด้วยสายตาไม่พอใจ อาคมตวัดสายตาร้อนมองกลับไปอย่างไม่เกรงกลัว เขาเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าใครจะหลบสายตาก่อนกัน หากแล้วก็เป็นเจ้าหล่อนที่พ่ายแพ้ไป

“หึ!” อาคมยิ้มเยาะในใจ เขารู้สึกได้อย่างแรงกล้าว่าดอกฟ้าดอกนี้กำลังรู้สึกเบื่อความสมบูรณ์แบบของตัวเองจนแทบอ้วก เธอคงอยากเดินมาด่าเขาให้เจ็บแสบ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะคำว่าลูกคุณหนูผู้ดีค้ำคอเธออยู่

“ผมไปแบกปูนก่อนนะพี่ทิศ” อาคมวางมือจากงานก่ออิฐแล้วเดินผ่านกลุ่มของเจ้านายไปยังจุดที่เพื่อนของเขาทำงานอยู่ ซึ่งอยู่นอกตัวอาคาร เขาเหลือบมองคุณหนูเพราะอยากจะชมความงามของเจ้าหล่อนเสียหน่อย แต่สายตาที่มองตอบมากลับเต็มไปด้วยความเหยียดหยามและดูถูกดูแคลน

‘ใช่ เขามันก็แค่กรรมกรต่ำต้อย!’

อาคมเข้ามาสมทบกับชาติชายซึ่งเป็นเพื่อนสนิทจากหมู่บ้านเดียวกัน รวมทั้งกรรมกรอีกประมาณสิบคนที่กำลังช่วยกันขนปูนและขนอิฐเข้าไปในตัวอาคาร

“ไอ้คม มึงเห็นคุณหนูรึยัง” ชาติชายเปิดประเด็นอีกครั้ง ด้วยสีหน้าท่าทางลิงโลดราวกับเพิ่งถูกหวย

“เออ ทำไมวะ”

“แม่ง สวยฉิบหาย”

“แต่หยิ่งชะมัดว่ะ มองกูอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ ทำเหมือนกูเป็นฆาตกรโรคจิต”

“มึงไปทำหน้าหื่นใส่เธอรึเปล่าล่ะ”

“กูแค่ทำหน้าหล่อ เผื่อฟลุคได้แอ้มนางฟ้า”

“ไอ้ห่า นั่นคุณหนูลูกสาวเจ้าของโรงแรมนะโว๊ย ไม่ใช่สก๊อยแถวบ้านที่มึงหลอกฟันไปทั่ว”

“กูไม่ได้หลอกฟัน สาว ๆ พวกนั้นมาติดพันกูเอง กูแค่สนองตอบความร่านไปตามหน้าที่”

“หน้าที่อะไรวะ”

“เปิดซิงไง ไม่อยากจะนับโว๊ย”

“โหวววไอ้เลว” ชาติชายอดขำความขี้อวดของเพื่อนไม่ได้ “แต่คนนี้น่าจะยากว่ะ คงได้แค่ในฝัน”

“งั้นคืนนี้คุณหนูคงเหนื่อยหน่อย เพราะกูคงเอาทั้งคืนเลยว่ะ ไหนจะพี่ ๆ น้า ๆ ลุง ๆในแคมป์อีกเกือบร้อย”

“แค่กูกับมึงสองคนก็แทบคลานแล้ว”