"พะ พี่คีรินถอยออกไปนะ" พะพายพูดขึ้นด้วยสีหน้าเกรงกลัว ทันทีที่ผมแกล้งเดินไปเธอช้าๆ ยัยเด็กปากดีเมื่อกี้ก็เริ่มหายไปเลย
"พี่ก็จะทวนให้ไง พายจะได้จำว่าพายเป็นเมียพี่" จากที่นั่งบนเตียงในตอนแรกก็เริ่มร้อนรนลุกขึ้นยืน ยิ่งผมเดินเข้าหาเธอก็ยิ่งถอยหลังหนีหน้าตาตื่นกลัวจนผมรู้สึกขำอยู่ในใจ
"ไม่…อะ ออกไปนะ" ยัยตัวเล็กถอยหลังจนชนกับกำแพงห้อง ขณะที่ผมเดินถึงตัวเธอก็รีบกระตุกแขนบางให้ล้มลงไปนอนบนเตียงทันที
"มะ ไม่เอา" เด็กดื้อหน้าเหวอพร้อมกับใช้มือป้องใบหน้า ในขณะที่ผมใช้แรงที่มีเหนือกว่ารวบแขนเธอไว้เหนือหัวแล้วกดจมไปกับเตียงนอน
"พายพูดเองไม่ใช่เหรอว่าครั้งเดียวไม่นับ งั้นลองดูครั้งที่สองเป็นไง" ผมก้มลงไปพูดข้างหูใช้น้ำเสียงกระเส่าเช่นเมื่อคืนเพื่อตั้งใจจะแกล้ง ไม่ได้จะทำจริงๆ หรอก แค่เมื่อคืนทั้งคืนก็ล้มขาพับไปกับพื้นแล้ว ผมไม่อยากให้เมียผมช้ำ
"ไอพี่บ้า ปล่อยพายนะ…" พะพายดิ้นขลุกขลักพยายามตะเ
