ผมนั่งสงบสติอารมณ์ตัวเองอยู่ที่โซฟาชั้นล่างโดยที่มีไอนธีคอยมองผมอยู่ตลอดแต่ก็ไม่คิดจะถามอะไร มันคงจะรู้ว่าเวลาไหนที่ผมเล่นหรือไม่เล่นด้วย จึงยืนเงียบๆ ปล่อยให้ผมจมอยู่ในความคิด
เวลาผ่านไปหลายนาทีผมก็ยังไม่เห็นร่างบางลงมาจากชั้นสองจึงตัดสินใจลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วกลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง
"เป็นอะไร?" ผมเอ่ยถามร่างเล็กที่นอนตะแคงข้างหันหน้าไปอีกทาง แต่ก็มีแต่ความเงียบที่ไม่ได้ตอบกลับ ผมเลยเดินอ้อมไปอีกทางเพื่อดูว่าเธอหลับอยู่หรือเปล่า…
"พะพายเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม?" ผมตกใจรีบเดินเข้าไปคนตัวเล็กที่นอนน้ำตาไหลพราก นัยน์ตาแดงก่ำราวกับคนนอนร้องไห้นานนับชั่วโมง
"ฮึก…พายไม่ได้เป็นอะไร"
"ก็เห็นอยู่ว่าเป็น"
"ไม่เป็น" ร่างสวยตะแคงอีกข้างหันหนี ในขณะที่ผมก็เดินตามอีกข้างเพื่ออยากรู้สิ่งที่เธอเป็น
"พะพายครับ เป็นอะไร เจ็บตรงนั้นเหรอครับ บอกพี่มาสิ"
"เปล่า"
"แล้วเป็นอะไร?"
"ก็บอกว่าไม่เป็นอะไรไงคะ
