"นายหญิงครับ นายให้ไปหาที่มาเก๊าครับ" หนึ่งคืนผ่านไปทันทีที่ฉันเดินลงจากชั้นสองพี่ธรก็รีบเดินมาบอกฉัน ในขณะที่ฉันอยู่ในชุดจะไปทำงานจึงชะงักแล้วรีบเอ่ยถามต่อทันที
"เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมพี่คีรินถึงไม่กลับมาเอง"
"เอ่อ…นายหญิงไปดูเองดีกว่าครับ" พี่ธรเอ่ยตอบด้วยท่าทีลังเล นั้นจึงยิ่งทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีขึ้นมากกว่าเดิม
"พายจะไปตอนนี้ค่ะ" ฉันพูดจบก็รีบขึ้นไปชั้นสองอีกครั้งเก็บเสื้อผ้าอย่างรีบเร่งพร้อมกระเป๋าหนึ่งใบเดินลงมา โดยที่โทรสั่งงานพี่นุ่นเรียบร้อย แล้วรีบออกเดินทางไปสนามบินเพื่อบินตามไปมาเก๊าโดยที่มีพี่ธรตามไปด้วย
ฉันใช้เวลาเดินทางจากไทยไปมาเก๊า ราวๆ สองชั่งโมง ก่อนที่ใช้เวลาอีกครึ่งชั่วโมงเพื่อเดินทางไปยังบ้านของพี่คีรินที่อยู่มาเก๊าต่อ ตลอดการเดินทางฉันกุมท้องอยู่ตลอดเวลา ภาวนาให้เขาไม่เป็นอะไรร้ายแรงอย่างเลย
รถหรูเลี้ยวมาจอดหน้าบ้านใหญ่ในมาเก๊าที่ฉันไม่เคยมาสักครั้ง โดยที่มีการ์ดยืนร
