ตอนนี้ฉันและพี่คีรินกลับมาถึงไทยแล้ว พี่คีรินแผลเริ่มหายดี แต่ยังไม่หายขาด เป็นห่วงเจ้าก้อนในท้องของฉันจึงรีบเร่งอยากจะกลับเร็วๆ ให้ได้
"พายไม่ต้องทำงานแล้วนะ พี่ทำเอง" ฉันที่อยู่บนเตียงนอนภายในห้องบ้านของพี่คีรินเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของคำพูด รู้สึกไม่ชอบใจจึงรีบเถียงออกไป
"พี่คีย์…พายพึ่งจะท้องแค่หนึ่งเดือนเองนะ" ฉันรีบท้วง ท้องยังไม่นูนออกมาเลยด้วยซ้ำ กะจะให้ฉันหยุดทำงานแล้ว นี่แหละคือสิ่งที่ฉันไม่ชอบเอาเสียเลย ฉันไม่อยากอยู่เฉยๆ
"หนึ่งเดือนมันก็อันตรายนะพาย พี่เป็นห่วงหนูกับลูก" พี่คีรินทำหน้าจริงจัง
"แต่พายดูแลตัวเองได้นะคะ ดูแลได้ดีด้วย ให้พายทำน่า~" ฉันทำหน้าอ้อนใส่เขาเพราะรู้ว่าถ้ายื่นคำแข็งฉันก็สู้เขาไม่ได้ ฉันไม่อยากอยู่บ้านเหงาๆ ยิ่งต้องอยู่บ้านหลังใหญ่คนเดียวอีก เหงายิ่งกว่าอะไรดีเลย
"พายพี่จริงจังนะ"
"พายก็จริงจังเหมือนกัน"
"พี่ไม่อยากให้พายเหนื่อย"
"พายก็ไม่อยากให้พี่เหนื
