“เอ่อ...ไปก็ไปค่ะ” เมื่อหันไปมองรอบข้างแล้วมีคนรอรถเมล์เต็มป้ายรถเมล์ หนำซ้ำส่วนใหญ่ยังเป็นพนักงานของที่บริษัทอีก เธอไม่โด่งดังตอนนี้แล้วเธอจะไปโด่งดังตอนไหน
ว่าแล้วร่างบางก็ใช้มือเรียวเล็กของเธอเปิดประตูด้านข้างคนขับ และกำลังจะก้าวเข้าไปนั่งข้างคนขับ แต่เสียงอันทรงพลังสั่งให้เธอต้องชะงักทันที
“มานั่งด้านหลังกับผม” ปรเมศเอ่ยออกมาเสียงเข้ม
“นั่งตรงนี้ก็ได้ค่ะท่านประธาน” ต้องตาไม่กล้าไปนั่งข้างๆ เขาหรอก แค่นี้ก็เกร็งจนไม่กล้าหายใจแล้ว เธอจึงเลือกที่ปฏิเสธออกไปทันที
“มานั่งข้างผม” เสียงที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิดและไม่พอใจนั้นทำให้หญิงสาวตัดสินใจปิดประตูรถแล้วเดินมาเปิดอีกบานเพื่อจะเข้าไปนั่งข้างท่านประธาน นั่นยิ่งทำให้พนักงานที่ยืนรอรถเมล์อยู่ที่ป้ายรถเมล์ต่างมองมาที่เธอและท่านประธานยิ่งเป็นจุดสังเกตชัดเจน
“ค่ะ” ต้องตาปฏิเสธอย่างเลี่ยงไม่ได้ ก่อนที่จะมานั่งตัวลีบอยู่ข้างเขา
“ถ้าขึ้นมาตั้
