“พักอยู่แถวไหน” ท่ามกลางความเงียบที่ได้ยินเพียงเสียงเครื่องยนต์และเสียงแอร์ เสียงของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวสะดุ้งด้วยความตกใจ
“เอ่อ..แถวสาธุประดิษฐ์ค่ะ แต่ว่าฉันยังไม่กลับบ้านหรอกนะคะท่านประธาน ฉันต้องไปรับลูกชายที่โรงเรียนอนุบาลก่อน รบกวนท่านไปส่งที่โรงเรียนอนุบาลได้มั้ยคะ” ไม่มีครั้งไหนที่หญิงสาวรู้สึกตัวลีบเท่าครั้งนี้มาก่อน
“ได้สิ แต่ไม่ใช่แค่ไปส่งนะ เดี๋ยวรับลูกคุณแล้ว ผมจะให้คนขับรถไปส่งคุณกับลูกคุณที่บ้าน” ท่านประธานหนุ่มเอ่ยออกมาอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่หญิงสาวถึงกับอ้าปากเหวอด้วยความแปลกใจ และไม่เข้าใจมากๆ ว่าเขาจะมาใจดีไปส่งเธอ หรือว่าเขามีเป้าหมายอะไรกันแน่
“ท่านประธานคะ ฉันไม่รบกวนท่านขนาดนั้นหรอกค่ะ ส่งแค่ที่โรงเรียนเถอะนะคะ ท่านอาจจะรำคาญก็ได้ถ้าพาลูกชายฉันขึ้นมาที่รถอีกคน” ต้องตาพยายามหาทางหลีกเลี่ยงการมัดมือชกของเขา กับผู้บริหารแบบชายหนุ่มอาจจะรู้สึกรำคาญก็ได้
“ผมพูดแล้วเหรอว
