เช้าวันต่อมา...
ต้องตามาทำงานตามปกติ แต่สิ่งที่แปลกไปคือสายตาของหลายๆ คนที่มองมาที่เธอ มันเต็มไปด้วยแววตาเยาะหยัน แววตาดูถูก เธอไม่ได้โง่จนเกินไปที่จะไม่รู้ว่าคนเหล่านั้นมองมาที่เธอเพราะเรื่องอะไร เธอคิดอยู่แล้วว่ามันจะต้องเกิดขึ้น แต่เธอไม่คิดว่าจะแทบทุกคนที่เธอเดินผ่าน จะมองเธอด้วยสายตาเช่นนี้
เรื่องนี้คงเป็นทอล์คออฟเดอะทาวน์ของวันนี้ เธอคงต้องทำใจอยู่กับมันให้ได้ ต่อให้ใครพูดยังไง มันก็ไม่มีความจริงอะไรเลย คนอย่างปรเมศไม่มีทางมาสนใจคุณแม่ลูกติดอย่างเธอหรอก เขาแค่อาจจะเอ็นดูบุตรชายที่น่ารักของเธออย่างที่เขาบอกเธอตั้งแต่ต้นก็ได้
“กลายเป็นคนดังเลยนะเจ่เจ๊เรา” แวววาวล้อตั้งแต่เห็นหญิงสาวเดินเข้ามาในแผนก ยังไม่ถึงโต๊ะเลยด้วยซ้ำ ถ้าให้เดาก็คงไม่มีอะไร นอกจากเรื่องที่ท่านประธานไปส่งเธอเมื่อวานแน่ๆ
“มันไม่มีอะไรก็เอาไปพูดกันเป็นตุเป็นตะเลยนะ” ต้องตาเอ่ยออกมาด้วยความระอา
“ไม่มีจริงๆ เหรอ แล
