พรหมพ่ายรัก

พรหมพ่ายรัก : หัวเสีย...1

[ใช่ค่ะ กว่าเจ๊จะรู้ตัวก็ตีสามแล้ว เด็กโทรมาบอกเจ๊ว่าแม่ประสบอุบัติเหตุ ก็เลยต้องรีบออกไปดูแม่ แล้วเมื่อคืนเด็กเจ๊ก็งานเต็มทุกคน เจ๊เลยไม่มีเด็กคนอื่นส่งไปให้คุณพงศกร] เจ๊นกบอกด้วยความรู้สึกผิด และไม่อยากเสียลูกค้าอย่างพงศกรที่จ่ายหนัก และไม่เรื่องมาก

“งั้นเมื่อคืน....” พงศกรคิดได้ก็เลือกที่จะเงียบไป เพราะเขาไม่ต้องการให้ใครรู้เรื่องนี้ เรื่องที่เขาไปนอนกับผู้หญิงที่ไม่รู้สักนิดว่าเป็นใคร

[เมื่อคืน โถ่....เมื่อคืนคงจะไม่พอใจมากเลยนะคะ ไม่เป็นไรนะคะ วันนี้เจ๊จะจัดเด็กที่เด็ดที่สุดไปให้นะคะ] เจ๊นกเข้าใจไปอีกอย่าง จึงเตรียมล่อด้วยเด็กที่มีคนติดใจมากที่สุด

“ไม่เป็นไรครับเจ๊ ผมไม่ต้องการแล้ว ขอบคุณนะครับที่โทรมาบอก” พงศกรคิดว่าเขาต้องไปหาคำตอบว่าใครคือผู้หญิงที่เพิ่งนอนกับเขาเมื่อคืน และเขาควรจะวางสายจากเจ๊นกได้แล้ว

[เจ๊ขอโทษจากใจจริงอีกครั้งนะคะ ถ้าคุณพงศกรต้องการเด็กเมื่อไหร่โทรหาเจ๊นะคะ] เจ๊นกผู้กลัวเสียลูกค้าชั้นดี รีบบอกก่อนที่จะยอมวางสายไป ส่วนพงศกรนั้นก็เปลี่ยนใจ เขาไม่ยอมเดินเข้าไปในรถ เขากลับเลือกที่จะเดินเข้าไปในโรงแรมอีกครั้ง เขาต้องรู้ให้ได้ว่าผู้หญิงที่นอนกับเขาเมื่อคืนนั้นคือใคร

ว่าแล้วเขาก็ต้องรีบเดินเข้าไปด้วยความอยากรู้ เมื่อคืนมีใครมาเล่นตลกกับเขากันแน่ ทำไมถึงกล้าทำแบบนี้กับเขา เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าผู้หญิงคนนั้นเอาความบริสุทธิ์ของตนเองมายกให้เขาทำไม

เมื่อกลับเข้าไปแล้ว เขาก็ติอต่อที่เซลล์ที่ดูแลห้องพักของเขามาตลอด ทำให้เซลล์ท่านนั้นรีบลงมาหาเขาทันที ด้วยเพราะว่าเขาเป็นลูกค้าชั้นดีที่จองห้องพักราคาแพง รูมไนท์ละเป็นหมื่น ดังนั้นเซลล์อย่างไพจิตรต้องมาต้อนรับอย่างดี เพื่อช่วยลูกค้าวีไอพีของตน

“คุณพงศกรมีอะไรให้ดิฉันช่วยเหลือเหรอคะ” ไพจิตรวิ่งลงมาด้วยความเหนื่อยหอบ ก่อนจะมากหยุดอยู่ตรงหน้าพงศกร

“ผมอยากดูกล้องวงจรปิดของเมื่อคืน” พงศกรเอ่ยออกมาเสียงเข้ม

“มีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ” ไพจิตรรีบถามด้วยความเป็นห่วงลูกค้า เพราะกลัวว่าเมื่อคืนจะมีใครไปกวนใจลูกค้าวีไอพีของเธอ

“ผมต้องการรู้ว่าเมื่อคืนใครเข้าไปที่ห้องของผม” พงศกรเอ่ยเสียงเครียด