33

1858 คำ

“เรียกฉันว่าเนยก็ได้จ้ะ” “ค่ะคุณเนย” สีแพรมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างทึ่งๆ นิรินเป็นคนพูดจาดียิ้มหวาน ท่าทีอ่อนโยนและเป็นกันเอง “ไหวไหม” “คุณไหว สีแพรก็ไหวค่ะ” “ฉันหุงข้าวแล้ว เดี๋ยวเราจะทำห่อหมกกันก่อน เพราะต้องใช้เวลา” “ค่ะ” “สีแพรชอบกินอะไร” “ทำไมเหรอคะ” “ฉันจะได้ทำให้กินไง” นิรินบอกเสียงนุ่มอย่างจริงใจ สีแพรไม่คิดว่าผู้หญิงตรงหน้าจะมีน้ำใจเช่นนี้ จริงๆ อีกฝ่ายไม่จำเป็นต้องทำอาหารให้เธอรับประทานก็ได้ แถมเป็นถึงเจ้านาย แค่วางก้ามชี้นิ้วสั่ง เธอก็ต้องรีบทำแล้ว เพราะเป็นแค่ขี้ข้า แต่นิรินไม่ใช่เลย ผู้หญิงของเจ้านายคนนี้ดูผิดแผกไปจากคนอื่นๆ ที่บอกว่าผิดแผกไปจากคนอื่นๆ เพราะว่าเจ้านายของตนนั้นเป็นหนุ่มเนื้อหอมที่มีฐานะร่ำรวย มีผู้หญิงทอดสะพานให้เยอะแยะ แต่นรราชไม่เคยจริงจังกับใครสักคน คนไหนสมยอมกันทั้งสองฝ่ายเรียกว่าวินๆ กันทั้งคู่ เขาก็แค่จ่ายเงินและตอบแทนไปเท่าที่หล่อนต้องการ เธอไม่เค

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม