พอตกเย็นหญิงชราก็เรียกหานิริน แต่ไม่มีใครเห็น นั่นทำให้ท่านแสดงอาการร้อนใจออกมา
“พวกเราเอ่อ... พวกเราเห็นค่ะ” อรณีพูดขึ้นหันไปยิ้มกับญาติสาวทั้งสอง
“เห็นเหรอ แม่เนยไปไหนล่ะ”
“ออกไปข้างนอกค่ะ ไปตั้งแต่บ่าย สงสัยไม่อยากแต่งงานมั้งคะ”
“เหลวไหล” หญิงชราทำเสียงดุ ทำให้สามสาวเงียบปากทันที
“ป่านนี้ยังไม่กลับมาอีกจะมีอันตรายร้ายแรงอะไรไหม โทรหาแม่เนยติดไหมแม่ปีบ” หญิงชราเอ่ยถามสาวใช้ด้วยท่าทีร้อนใจ
“ไม่ติดเลยค่ะคุณท่าน”
“ออกตามหาให้ทั่วเผื่อแม่เนยไปเป็นลมล้มพับอยู่ตรงไหนหรือเปล่า ราชโทรไปถามโรงพยาบาลทุกที่ว่ามีคนประสบอุบัติเหตุไหม” หญิงชราสั่งเสียงเฉียบ
“ครับคุณย่า” นรราชโทร.จนมือหงิก โรงพยาบาลใกล้ๆ แถวนี้ไม่มีคนได้รับอุบัติเหตุฉุกเฉินเลย
“ดิฉันพาคนออกตามหาจนทั่วแต่ไม่เจอเลยค่ะ” สายบัวรายงานเจ้านายสูงวัย
“หาจนทั่วจริงๆ แล้วใช่ไหม” หญิงชราเอ่ยถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“ทั่วแล้วค่ะ”
“บ้าน
