ผมคุยกับลูกสาวของลูกค้ารายใหญ่ที่เดินเข้ามาทักเหมือนสนิทกันมาก แต่จริง ๆ แล้วเปล่าเลยผมไม่เคยไปไหนกับเธอสักครั้ง แม้แต่คุยกับทางมือถือส่วนตัวผมก็ไม่เคยทำ ผมยังงงในประโยคที่จะมาหาผมถึงบริษัท เธอเอามือขึ้นมาทาบที่แขนแต่ผมพยายามถอยหนีให้ช้าเพราะไม่อยากให้เธอเสียหน้ากับพนักงานในร้าน ผมเกลียดผู้หญิงแบบนี้ที่สุด บ้านผมไม่ชอบให้ใครมาจับเนื้อต้องตัวโดยเฉพาะผู้หญิง แต่เมื่อผมหันไปหายัยเด็กมิลก็พบว่าแค่ความว่างเปล่า พอถามพนักงานเขาก็แจ้งว่าเธอจ่ายเงินแล้วก็เดินออกไปไม่นาน พอโทรไปหาก็บอกว่ากลับแล้ว...ทำแบบนี้ไม่มีมารยาทเป็นเด็กเป็นเล็กคิดว่าผมว่างงานมากนักรึไงที่ให้มานั่งรอ
F : ว่าไงพี่
Boom : มิล
F : โทษทีพี่บูมยัยมิลบอกจะไปคาเฟ่กับเพื่อนต่อ
Boom : ที่ไหน?
F : น้องว่าจะส่งโลมาผมยังไม่ได้เปิดดู
Boom : ส่งมา
F : ส่งอะไร
Boom : มึงไปจัดการเรื่องงานเถอะเดี๋ยวกูไปรับเอง
ผมไม่ได้อยากจะไปนักหรอกเ
