บทที่ 2 งานเสริม
1710 คำ
ปึง!!
“เธอทำงานยังไงทอฝันฉันถึงได้ถูกผู้จัดการสาขาตำหนิขนาดนี้หรือว่าเธอตั้งใจทำงานให้มันผิดพลาดเพื่อให้ฉันถูกตำหนิใช่ไหม”
เสียงของคนที่เป็นผู้จัดการแผนกตะคอกหญิงสาวตรงหน้าอย่างโมโหหลังจากที่ตัวเธอเองก็ถูกผู้จัดการสาขาตำหนิมาและตอนนั้นก็ไม่ได้อยู่กันแค่สองคน หัวหน้าแผนกอื่นก็อยู่กันเยอะแยะ ความจริงงานนี้เธอต้องทำเองเพราะตัวเลขมันเยอะแต่ว่าตอนนั้นโรงเรียนของลูกชายเธอมีกิจกรรม เธอเลยโยนงานให้หญิงสาวตรงหน้า
คนที่ถูกต่อว่าอย่างทอฝันได้แต่ถอนหายใจยาว ที่นี่เป็นบริษัทไฟแนนซ์รถทุกชนิด เธอทำงานได้เพียงแค่ 5 เดือนแถมยังเป็นแค่วันเสาร์กับวันอาทิตย์เพราะเป็นแค่พนักงานพาร์ตไทม์ แต่ไม่คิดว่าจะรับงานใหญ่อย่างเช่นการสรุปรายงานของลูกค้าที่ใช้บริการทั้งปีจากหัวหน้าแผนกของตัวเอง แม้ว่าเธอจะพยายามมากแค่ไหน แต่ความจริงที่ว่างานมันใหญ่เกินความสามารถก็ไม่สามารถเลี่ยงได้
“ฝันขอโทษจริง ๆ นะคะพี่ขวัญคือ... ฝันคิดว่าตัวเองทำถูกแล้ว อีกอย่างฝันก็ส่งเอกสารให้พี่ขวัญตรวจก่อนจะเอาไปส่งอยู่นะคะ”
ขวัญที่ได้ยินถึงกับชะงักเล็กน้อย ความจริงมันก็เป็นแบบที่หญิงสาวพูดนั่นแหละ แต่ว่าเธอไม่ตรวจเพราะคิดว่ามันถูกแล้ว ก็ยัยนี่เรียนมหาวิทยาลัยชื่อดังเลยนิไม่น่าจะโง่
“นี่เธอจะบอกว่าเป็นความผิดของฉันงั้นเหรอ ทำงานได้ไม่เท่าไหร่ปีกกล้าขาแข็งจังเลยนะ”
[อดทนไว้ฝันหาเงินจ่ายค่าเทอม ถ้าวีนตอนนี้แกถูกไล่ออกแน่]
“ไม่ใช่ค่ะ เป็นความผิดของฝันเอง เดี๋ยวฝันจะเอาไปแก้ให้นะคะ”
“ไม่ต้องเดี๋ยวฉันแก้เอง ขืนให้คนโง่ ๆ แบบเธอทำอีกก็คงจะผิดอีก”
[โอ๊ยยย อีป้ามันก็ต้องเป็นงานที่ป้าทำอยู่แล้วไหม]
แต่แม้ในใจเธอจะไม่พอใจมากแค่ไหน ก็ต้องพยักหน้าก้มรับชะตากรรม
หลังจากที่เดินออกมาจากห้องของหัวหน้าก็ได้แต่กลับมานั่งทำหน้าเซ็งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ถ้าไม่ใช่เพราะที่นี่จ่ายเงินรายวันของพนักงานพาร์ทไทม์แบบเธอสูงถึงวันละ 500 บาท ไม่มีทางที่เธอจะยอมอดทน อดกลั้นให้ใครมาข่มเหงได้ง่าย ๆ หรอกนะ
“ฝันโอเคไหม” นิสารุ่นพี่ร่วมงานที่สนิทกับฝันพอสมควรถามอย่างเป็นห่วง
“โอเคค่ะ แต่ฝันว่าหัวหน้าทำเกินไปอ่ะ”
“แกก็เป็นแบบนี้แหละ ถ้ายังไงมีอะไรเล่าให้พี่ฟังได้นะ”
“ขอบใจนะคะพี่นิสา เอาล่ะพวกเรามาทำงานกันเถอะเดี๋ยวจะโดนมนุษย์ป้าว่าอีก”
ทั้งคู่ยิ้มให้กันก่อนจะขำเพราะเข้าใจความหมายของทอฝันที่พูดว่าหมายถึงใคร
NightKUB (17.30)
“ฝันเอาถาดไวน์วางอยู่ตรงบาร์ไปเสิร์ฟโต๊ะ A3 ให้ฉันหน่อย” วิเวียนเพื่อนสนิทของทอฝันที่เป็นผู้จัดการคลับไปบอกหญิงสาวที่กำลังทำความสะอาดแก้วอยู่ตรงบาร์เหล้า
“โอเคได้เลย” ฝันวางมือจากงานตรงหน้าแล้วเดินไปหยิบถาดตามที่เพื่อนบอกไปเสิร์ฟให้ลูกค้า
“ขอวิสกี้เพิ่มสองด้วยนะครับพี่สาวคนสวย”
“ได้เลยค่ะ คุณลูกค้าสุดหล่อรอสักครู่นะคะ”
ชายหนุ่มสามคนยิ้มให้เธอ เธอยิ้มตอบรับก่อนที่จะเดินเลี่ยงออกมา ขืนอยู่นานมีหวังถูกแทะโลมแน่ทำงานกลางคืนต้องระวังตัวมากกว่าปกติแต่ถึงแบบนั้นจะปฏิเสธโต้ง ๆ ก็ไม่ได้ ต้องเล่นบทสาวน้อยคล้อยตามบ้างให้ดูเร้าใจขึ้นหน่อย เธอเดินเลี่ยงไปตรงบาร์เหล้าก่อนจะกลับมาอีกครั้งพร้อมกับเครื่องดื่มที่ถูกสั่ง
“เครื่องดื่มมาแล้วค่ะ”
"ขอบคุณนะครับคนสวย อันนี้ทริปครับ"
เงินแบงก์สีเทาสองใบยื่นมาตรงหน้า เธอรู้ดีว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรเลยก้มตัวลงเล็กน้อยพร้อมกับรวบผมขึ้น ก่อนที่เงินจะถูกยัดไว้หว่างอกเธอ
"ขอบคุณนะคะ"
ทอฝันยิ้มให้ทั้งสองคนก่อนที่จะเดินกลับไปทำงานที่ค้างอยู่ให้เสร็จ จนเวลาล่วงเลยเกือบตีหนึ่งซึ่งเป็นเวลาเลิกงานของพนักงานพาร์ตไทม์
“ยัยฝัน เอ้า! นี่เงินค่าจ้างของวันนี้ ว่าแต่ทำไมแกถึงถามฉันว่ามีงานให้ทำอีกไหม”
วิเวียนยื่นซองใส่เงินให้เพื่อนก่อนจะถามอย่างสงสัย เพราะก่อนหน้านี้ทอฝันเข้ามาถามเธอว่าพอจะมีงานให้ทำเสริมอีกหรือเปล่า ที่จริงเพื่อนของเธอคนนี้ก็มีงานประจำและก็งานเสริมอีกสองที่แล้ว ถ้าทำเพิ่มเธอกลัวร่างกายเพื่อนจะไม่ไหวเอา
“ก็ฉันยังขาดเงินอีกเยอะ เลยคิดว่าจะหางานทำเพิ่ม” ทอฝันพูดพลางเปิดซองเงินดูแล้วนับจำนวน รวมกับทริปที่ได้ก็เกือบสองพัน
“แกคิดว่าตัวเองเป็นเดอะฮัคเหรอถึงได้โหมงานหนักขนาดนี้”
“เฮ้อ~ ฉันก็ไม่ได้อยากทำหรอกนะ แต่เดือนนี้ฉันยังไม่มีค่าเทอมจ่ายเลย อีกอย่างค่าห้องก็ต้องจ่ายทุกเดือน... แถมยังเหมือนจะถูกไล่ออกจากงานที่เป็นพนักงานไฟแนนซ์อีก”
“คนขยันแบบแกเนี่ยนะ จะถูกไล่ออก” วิเวียนพูดอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
“พอดีฉันทำงานพลาด หัวหน้าแผนกเสียหน้าน่ะ”
“งั้นเหรอ... เอ่อใช่ มันมีพริตตี้สนามแข่งรถเหมือนว่าได้เงินดีครั้งละเกือบสามหมื่นเลยล่ะมั้งแค่คืนเดียว”
“ยังไง?” ทอฝันถามอย่างสนใจเพราะเพียงแค่ได้ยินคำว่าเงินดีเธอก็อยากลองทำดูแล้ว
“ก็แค่ไปเป็นพริตตี้ ไม่ค่อยต่างจากเด็กนั่งดริ้งค์หรอก”
“น่าสนใจ งานพวกนั้นฉันก็เคยทำมาแล้ว”
ทอฝันยิ้มอย่างเย้ยหยัน ครั้งหนึ่งเธอก็เคยถูกเอาเป็นของพนันแบบนี้จากแฟนเก่าของตัวเอง จำได้ว่าตอนนั้นเธออายุแค่ 18 ปี เป็นช่วงคบกับแฟนใหม่ ๆ เขาเป็นรุ่นพี่ของเธอสองปี ชอบเล่นการพนันเป็นชีวิตจิตใจ จนวันหนึ่งติดหนี้พนันแล้วหาเงินคืนไม่ได้ก็หลอกให้เธอไปเป็นเด็กนั่งดริ้งค์ถูกพวกเ*******ูลวนลาม จำได้ว่าตอนนั้นทั้งโกรธ เสียใจ จนเธอเป็นฝ่ายบอกเลิก
"ฝัน! ยัยทอฝัน!!"
"ห๊ะ!! อะไรเหรอ" ทอฝันที่ตื่นจากภวังค์ความคิดรีบลูบหน้าตัวเองไปมา
"แกเหม่ออะไรเนี่ย...แล้วสรุปแกอยากทำจริงเหรอ"
"อือ ฉันอยากทำถ้าแกมีรายละเอียดหรือได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติมก็บอกฉันเลยนะ"
"เดี๋ยวฉันส่งรูปแกให้หัวหน้า เขาจะได้เอาไปถามคนจ้าง ถ้าโอเคไม่โอเคยังไงเดี๋ยวฉันติดต่อไปบอก... แกจะกลับเลยไหม"
"กลับเลย วันนี้ฉันไม่ได้ไปทำงานที่มินิมาร์ท"
"งั้นรอฉันก่อน เดี๋ยวจ่ายเงินลูกน้องเสร็จจะพาไปเลี้ยงข้าวต้มกุ๊ยลุงโต"
"โอเคพูดแล้วก็หิวเลย เดี๋ยวฉันไปรอหน้าร้านนะ"
"อือ"
ทอฝันเลือกที่จะเดินออกมานั่งรอเพื่อนอยู่หน้าร้าน ระหว่างนั้นเธอก็สังเกตเห็นมุมตึกมืด ๆ เหมือนจะมีการเคลื่อนไหวบางอย่าง ทำเอาใจเต้นตึกตักเลยแต่ถึงแบบนั้นเธอก็อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเลยย่องไปดูใกล้ ๆ
ภาพที่เธอเห็นคือกลุ่มชายวัยรุ่นกำลังมีเรื่องชกต่อยกัน จะบอกว่ากลุ่มเลยก็ไม่ได้เพราะเหมือนกลุ่มหนึ่ง ไม่สิ! หนึ่งคนรุมทั้งกลุ่มมากกว่า ก็ดูจากที่ชายร่างสูงใหญ่เพียงคนเดียวกระทืบคนอีกจำนวนมากไปนอนที่พื้นสิ แบบนี้เธอควรช่วยฝ่ายไหนกันแน่
"ปืน! อุป!!"
จู่ ๆ ชายที่นอนอยู่กับพื้นก็หยิบปืนที่เหน็บไว้ หันไปเล็งคนที่ยืนอยู่ แต่ดูเหมือนว่าเสียงของเธอจะทำให้คนที่กำลังถูกลอบทำร้ายไหวตัวทัน เขาใช้เท้าเตะปืนออกจากมืออีกฝ่ายอย่างแรงก่อนจะเตะเสยที่คางจนชายคนนั้นสลบไป
[เราควรออกไปจากที่นี่]
เธอที่เห็นอีกฝ่ายเดินตรงมาหาตัวเองก็รีบหันหลังแล้วจะเดินออกไป แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ทันแล้วเพราะแขนถูกดึงไว้ก่อนที่เธอจะหันไปเผชิญหน้ากับเขา
"ขอบใจนะ"
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยแผลและเลือดไม่สามารถบดบังความหล่อของคนตรงหน้าได้เลยสักนิด ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่เคยเห็นคนหล่อหรอกนะ แต่ไม่รู้ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงทำให้เธอใจเต้นแรง ยิ่งตอนที่ดวงตาสีดำสนิททอดมองมา ยิ่งทำให้เธอรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออก
"คะ... คือไม่เป็นไรค่ะ"
"อ่ะ นี่เป็นค่าตอบแทน" ชายหนุ่มไม่เพียงแค่พูดยังหยิบเงินแบงก์สีเทาออกจากกระเป๋าเงินแล้วยัดใส่มือเล็กของเธอ "เธอรีบไปเถอะ ถ้าพวกมันฟื้นขึ้นมาแล้วแค้นเธอ ไม่มีใครช่วยได้นะ"
นั่นสิ! เธอควรออกไปจากตรงนี้ได้แล้วขืนอยู่ต่อคงจะซวยแน่ ๆ หลังจากที่ถูกเตือนเธอก็เดินพลางวิ่งกลับมาที่ร้านเป็นจังหวะเดียวกับเพื่อนเดินออกมาพอดี
"เป็นอะไรหน้าตาดูแตกตื่น ว่าแต่ไปเอาเงินจากไหนมาเยอะแยะ"
ทอฝันมองตามสายตาวิเวียนมาหยุดที่มือตัวเอง จริงด้วย! เธอลืมเอาเงินคืนเขา
"อ่อ ฉันกดออกมาเมื่อกี้นะ"
"งั้นเหรอ ถ้าไม่มีอะไรแล้วเราไปกินข้าวกันเถอะ ฉันหิวจะแย่แล้ว"
"อือ"
แม้จะตอบรับแต่สายตาของเธอกับมองไปที่มุมตกอีกครั้งเพราะคิดว่าถ้าเขายังอยู่จะเอาเงินไปคืน แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงา
[คงไปแล้วสินะ]
- ผู้เขียน
