ซื้อหนูเถอะ...2
526 คำ
“ฉันจะช่วยเธอก็ได้ แต่เธอไมได้อยู่ที่นี่กับฉันนะ ฉันจะส่งเธอไปอยู่กับแม่นมเก่าของฉันที่เชียงใหม่ เธอจะไปมั้ย” ตุลย์เอ่ยถามถึงความสมัครใจ แม่นมเก่าของเขาเปิดรีสอร์ทอยู่ที่เชียงใหม่ นางชื่อว่าปราณี นางเป็นคนจิตใจดี คงไม่ลำบากอะไรหากว่าเขาจะฝากเด็กผู้หญิงคนหนึ่งไปให้นางปราณีได้อบรมบ่มนิสัย จะได้ไม่เป็นม้าดีดกะโหลกแบบทุกวันนี้ และเขาจะส่งเธอเล่าเรียนหนังสือให้จบการศึกษาระดับอุดมศึกษา เพื่อที่เธอจะได้มีงานทำเลี้ยงชีพของตนเอง แบบนี้เขาคงจะไม่ต้องห่วงใบบุญอีกต่อไป
“แต่หนูอยากอยู่ที่นี่ ไม่รู้ว่าแม่นมของคุณตุลย์จะใจร้ายกับหนูหรือเปล่า หนูไม่เอาแล้วนะคนใจร้ายอย่างป้าแดง” ใบบุญเอ่ยออกมาด้วยท่าทางงอแง
“จะอยู่ที่นี่กับป้าเธอแล้วยอมเป็นเมียของลุงเขยเธออีกคน หรือจะอยู่กับนมปราณีเลือกเอา ฉันมีแค่สองทางนี้ให้เธอเลือก” ตุลย์เอ่ยถามจริงจัง เขาหาทางออกให้เธอได้แล้ว แต่เธอไม่รับ เขาก็จะใจแข็งไม่ช่วยเธออีกแล้ว
“ไปก็ได้ค่ะ อยู่ที่ไหนก็ได้ แค่ไม่อยู่ที่นี่กับป้าแดง ก็พอแล้ว” ใบบุญเอ่ยอย่างตัดสินใจ
“งั้นฉันจะให้เงินกับป้าเธอ เพื่อเป็นค่าไถ่ตัวเธอ จะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ ไปอยู่ที่โน่นก็ทำตัวเป็นเด็กดีล่ะ อย่าทำให้นมปราณีต้องปวดหัว” ตุลย์ตัดสินใจช่วยใบบุญในที่สุด เพราะเขาเห็นท่าทางจริงจังของเธอในวันนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงไล่เธอให้กลับไป แต่เพราะรอยถูกฟาดที่คงโดนหนักมากเลย ทำให้เขาปฏิเสธการช่วยเหลือเธอไมได้จริงๆ หลังจากนี้ก็ขอให้เธอใช้โอกาสที่เขามอบให้ ทำชีวิตของเธอให้มันดีขึ้นกว่านี้แล้วกัน
“ให้เงินไม่พอค่ะ ต้องให้ป้าแดงเซ็นเอกสารเลิกยุ่งกับหนูด้วย หนูไม่อยากเกี่ยวข้องกับป้าแดงอีกแล้ว” ใบบุญเอ่ยออกมาอย่างรัดกุม เพราะเจ็บมาเยอะ เธอก็เลยกลัวว่าป้าของเธอจะมาทวงบุญคุณ หากวันหนึ่งเธอได้งานที่ดีทำ
“เก่งเหมือนกันนะเนี่ย รู้จักรอบคอบด้วย” ตุลย์ยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นความรอบคอบของเด็กสาว
“แน่นอนค่ะ ในเมื่อหนูคือภาระของป้าแดง งั้นเราก็ไม่ต้องรู้จักกันอีกตลอดชีวิต” ใบบุญเอ่ยด้วยความจริงจัง ถ้าคิดว่าเธอเป็นภาระ ต่อไปนี้ก็อย่าได้เจอกันอีกเลย
“ไม่ต้องไปเจ้าคิดเจ้าแค้นเขาหรอก เขายังมีบุญคุณที่เลี้ยงเรามาจนโตขนาดนี้แล้ว ไปเตรียมตัวเถอะ เดี๋ยวฉันจะตามไปคุยกับป้าของเธอให้” ตุลย์เอ่ยออกมาอย่างเอื้ออาทร ทำให้ใบบุญยอมเดินกลับไปที่บ้าน เพื่อรอเขามาเจรจากับป้าของเธอเรื่องอนาคตเธอ
- ผู้เขียน
