จอมทัพ : พาร์ท
ผมนอนก่ายขาดูทีวีรอเหนือออกไปหาซื้ออะไรกิน ซึ่งเเน่นอนว่ามันไม่อนุญาตให้ผมตามออกไป เพราะกลัวไม่มีใครเฝ้าบ้านให้ ผมก็เลยต้องจำใจนอนรออยู่เกือบครึ่งชั่วโมงเพื่อรอทานข้าวกลางวันพร้อมเหนือมัน
มีความสุขว่ะ..
ไม่รู้ดิ เเม้จะเจอมันได้เเค่ไม่กี่วันเเละคุยกันได้ไม่กี่ชั่วโมง ผมก็รู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เหมือนปัญหาที่เคยเเบกรับมาตลอดสามปีมันพังทลายลง เเละโลกเหลือเเค่ผมกับเหนือให้ได้ปรับความเข้าใจกัน
หวังว่ามันจะยอมเปิดโอกาสอีกครั้งให้กับผมบ้าง..
จะว่าไปเเล้วยามจะเจอก็เจอเเต่โดยง่ายดาย ยามที่เพ้อหาต่อให้เเทบจะพลิกเเผ่นหามัน ผมกลับไม่เจอ ..แบบนี้เรียกว่าเนื้อคู่กันหรือเปล่าล่ะครับ หึ
'พี่จอร์น'
ผมถอนหายใจก่อนกดรับ ถ้าไม่ติดว่าพี่เขาคอยช่วยเหลือผมมาตลอด ผมจะกดตัดสายใส่อย่างไม่ใบดีเลย เพราะข้อเสียของคนช่างระเบียบของพี่จอร์นคือการจิก
จิกยิ่งกว่าไก่ซะอีก เหอะ
"..." ผมกดรับ เเ
