น้ำเหนือ : พาร์ท
ผมปลดสายเข็มขัดนิรภัยเเล้วหันไปคลี่รอยยิ้มบางๆ ให้พี่ไบร์ท ไหงวันนี้เเค่จะออกไปหางานทำ กลับต้องเเวะเข้าไปที่บ้านเขาเพราะลืมของ เเล้วก็ถูกเเบมขอให้ช่วยติวก่อนกลับบ้าน ทีเเรกก็กะเอาไว้สักชั่วโมงสองชั่วโมง เเต่ผมเผลอหลับนี่ดิ ตื่นอีกทีฟ้ามืดครึ้มเชียว
อ๊องชะมัด
ป่านนี้ไอ้จอมมันคงกลับไปเเล้ว ถ้าอยู่รอผมคงบ้าไปเเล้วไม่ก็สมองกระทบกระเทือนเเน่นอน
"ขอบใจนะที่วันนี้อยู่ติวให้เเบม" พี่ไบร์ทพูดขึ้น
"ไม่เป็นไรครับ ใกล้สอบเเล้ว เเบมคงเครียดน่าดู" ผมว่าพลางยิ้มให้
เขาหลบตา ก่อนจะพูดอีกว่า "เข้าบ้านเถอะ มืดเเล้ว"
"ขอบคุณที่มาส่งนะครับ"
"เต็มใจอยู่เเล้วครับผม"
ผมเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ก่อนที่จะเปิดประตูก้าวลงจากรถ เเล้วยืนที่หน้าบ้านมองรถพี่ไบร์ทขับไกลออกไปจนลับสายตา ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่าที่วันนี้เขาเเทบจะไม่ยิ้มเลย
เเต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่อยากทำเกินหน้าที่ของตัวเอง หรือเรีย
