“ฮึ่ม” เขากระแอมเตือน เธอเลยกระพริบตาส่งสัญญาณว่ายังมีชีวิตอยู่
“ขอโทษนะคะ แต่เราขายบุหรี่ให้คุณไม่ได้”
เขาถึงได้ลดสายตาลงมาจ้องมองหน้าเธออย่างเอาเรื่อง มองนิ่งงันอยู่หลายวินาที ก่อนจะถอนหายใจเสียงดังออกมาเหมือนรำคาญ
“ก็ได้...” ว่าแล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดโทรออก...
วินาทีนั้นเองที่เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น ซึ่งเป็นเบอร์แปลก
“หืม...ใครโทรมาป่านนี้” เธอจ้องหน้าคนตัวสูงตรงหน้าอย่างสงสัย ก่อนจะกดรับสายนั้น “สวัสดีค่ะ”
“จากห้องชั้นดาดฟ้านะ ซื้อบุหรี่มาให้ซองนึงดิ”
เธออ้าปากค้าง ประหลาดใจไม่น้อยเมื่อรู้ว่าเขายอมเมมเบอร์เธอไว้ ทั้งที่เธอแน่ใจว่าเขาไม่อยากเจอเธอบนชั้นดาดฟ้าเป็นครั้งที่สองอีกแน่นอน เขาคิดจะจ้างเธอทำงานจริงเหรอ ไม่อยากเชื่อเลย...
“ขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่ทำงานผิดกฎหมาย” พูดจบก็กดวางโทรศัพท์ แล้วยิ้มให้เขาราวกับผู้ชนะ
เขาทำหน้าเข้มใส่เธอ “งั้น...เอา
