“หยุดถอนหายใจได้แล้ว” เธอพูดสวนออกมาอย่างรู้เท่าทัน “ป่านนี่หัวใจของนายคงเหนื่อยแย่แล้ว เอาเป็นว่า ฉันจะทิ้งเบอร์โทรเอาไว้แล้วกัน จดไว้ตรงไหนดี ตรงที่ลบยาก ๆ หน่อย”
“ไม่ต้อง!” ปากรีบปฏิเสธ ขณะหัวใจกำลังเต้นรัวจนห้ามไม่อยู่ “เราไม่ต้องการอะไรจากเธอทั้งนั้น สิ่งที่เราต้องการคือความเป็นส่วนตัว เข้าใจนะ”
“ถ้าส้วมนายตัน ฉันช่วยปั๊มได้นะ งานถนัดฉันเลย ฉันคิดไม่แพงหรอก แค่ 100...200”
เขาคว้าหัวไหล่ทั้งสองข้างของเธอไว้ ก้มหน้าลงมาใกล้จนลมหายใจแทบประสานกัน มันทำให้หัวใจของเธอเต้นระส่ำแทบระเบิด
“อยาก...โดนเหรอ?”
ดวงตากลมกระพริบปริบ ๆ “จะเตะฉันเหรอ”
เขาข่มเขี้ยวเคี้ยวฟัน พยายามกดกลั้นความหงุดหงิดเอาไว้ให้ถึงที่สุด “เราไม่ใช่เพื่อนเล่นเธอนะ และขีดจำกัดความอดทนของเราก็ต่ำซะด้วย”
“ก็ได้” ขาดคำนั้น เธอคว้ามือเขามาแล้วรีบจดเบอร์โทรลงไปอย่างรวดเร็ว เขาตกใจจนอึ้ง มาได้สติอีกทียัยกะล่อนก็วิ่งหายวับร
