“อะ...” เธออ้าปากหวอ หากแม่รู้ว่าหมาตัวนั้นคือใคร แม่จะว่ายังไง “อ๋อ หนูร้อนน่ะ เหงื่อเลยออกเยอะ”
“เหรอ? ร้อนเหรอ?”
“ร้อนจ๊ะ” ไม่ใช่แค่ร้อนนะ แต่ร้อนผ่าวไปทั้งตัวเลย เธอเพิ่งรู้ว่าการเป็นคนโกหกมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริง ๆ “ร้อนมาก ร๊อนร้อน”
“อากาศออกจะเย็น”
“......”
“ว่าแต่ แกจะเรียนมหา’ลัยมั้ย”
“เรียนสิแม่ ถ้าสอบได้นะ”
“แกก็พยายามหน่อยสิ อย่ามัวแต่เล่น หนังสงหนังสือน่ะอ่านซะบ้าง ดูอย่างคุณหนูเหนือภพสิ ทั้งฉลาดทั้งขยัน ว่าที่นักศึกษาแพทย์เห็น ๆ”
“ส่วนหนูก็แพทย์เหมือนกัน” พูดพลางทำหน้ายั่ว กัดปากเบาๆ “แต่แพศยานะแม่ ฮ่าๆๆๆ”
รังรองส่ายหน้าระอาใจ “ยังจะพูดเล่นอีก ถ้าแพศยาแล้วได้ผัวดี ๆ ฉันจะไม่ว่าเลย”
“ใครจะรู้ เห็นหนูโง่ ๆ แบบนี้ บางทีหนูอาจได้สามีรวยเป็นมหาเศรษฐีก็ได้ ไฮโซโน่นนี่นั่นก็ว่าไป” หรือไม่ก็นักเรียนแพทย์สุดหล่อที่แม่กำลังพูดถึงไง
แต่แม่ถอนใจพรึด “งั้นคนรวยคนนั้นค
