สุนันทามองรอยยิ้มเจื่อนๆ ของลูกสาวที่มีท่าทีอ้ำอึ้งไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ก่อนจะมองเลยไปยังอดีตลูกเขยที่ยืนซ้อนหลังธีริญอยู่ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ถึงจะแปลกใจว่าตกลงแล้วความสัมพันธ์ของทั้งคู่มันยังไงกันแน่ ทำไมถึงมาอยู่ด้วยกันได้ แต่เท่าที่สังเกตเห็นของใช้เด็กที่ภิฌานหิวอยู่เต็มมือ นางก็รู้ทันทีว่าเขาต้องการมีส่วนร่วมเรื่องหลานชายของนาง
“สวัสดีครับคุณแม่”
นางยกมือรับไหว้อดีตลูกเขย สะดุดหูไม่น้อยกับสรรพนาม ‘แม่’ ที่เจ้าตัวเรียกขานอย่างไม่เคอะเขิน ทำราวกับพวกเขายังคงเป็นสามีภรรยากันอยู่
“เข้ามาดื่มน้ำดื่มท่าก่อนสิ” นางเอ่ยปากเชื้อเชิญ ถึงจะไม่เกี่ยวข้องกันแล้ว แต่นางก็ไม่ได้เกลียดชังชายหนุ่มรุ่นลูกคนนี้ ออกจะชื่นชมเขาด้วยซ้ำ ถ้าไม่นับเรื่องที่ภิฌานทำให้ลูกสาวนางเสียใจละก็นะ
ธีริญหันขวับมองมารดา ขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ รีบเอ่ยขัดแทนอดีตสามีว่า
“คุณภิฌานมีธุระต่อ คงไม่สะดวกหรอกค่ะ” แล้วก็หันมาเลิกค
