คงเป็นเพราะไม่คิดว่าเขาจะยอมรับผิด หรืออาจเป็นเพราะยืนอยู่ในที่สาธารณะ เธอจึงไม่อยากจะสร้างปัญหาให้ตัวเอง
“ฉันอยากกลับบ้าน” หญิงสาวสะบัดเสียงพูด
“แต่เรายังไม่ได้ซื้อของให้ลูกเลยนะ”
หญิงสาวตวัดค้อนอดีตสามีตาเขียว คนถูกจ้องไม่ทุกข์ไม่ร้อน ยังยกมือลูบไล้แก้มของเธออย่างหยอกเอิน
“คุณได้ของเต็มไม้เต็มมือเลย แต่ลูกเรายังไม่ได้อะไรสักชิ้น คุณไม่กลัวลูกน้อยใจรึไง”
ธีริญมองตามมือเขาที่ยกชู แล้วก็ชักจะคล้อยตามรู้สึกผิดขึ้นมานิดๆ เธอเม้มปากอย่างขัดใจ ภิฌานชอบหยิบยกเรื่องลูกขึ้นมาอ้าง ทำให้เธอพูดหรือเถียงคนหัวหมอไม่ได้เลย เอาเถอะ...เธอจะไม่พูดหรือขัดขืนเขา ในเมื่อเขารวยดีนัก อยากจะซื้อของให้ลูกก็ตามใจ ดีกว่ามาสิ้นเปลืองกับเธอ อย่างไรเธอก็ได้ใช้ประโยชน์แน่ๆ ดีเสียอีกที่เธอจะได้ประหยัดเงินไปอีกมากโข แถมยังได้ของดีให้ลูกด้วย
ทั้งคู่ตรงมายังแผนกเด็ก ภิฌานจำได้ว่าครั้งก่อนไม่มีโอกาสมาเดินเลือกของลูกน้
