หัวใจของธีริญสั่นไหวเป็นระลอกคลื่นที่ซาดสัดเข้าฝั่งทุกครั้งที่ได้ยินเขาเอ่ยออดอ้อน ไม่ใช่แค่จดทะเบียนสมรส แต่เขาขอเธอแต่งงาน นับไม่ได้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไร และไม่รู้ว่าเธอไม่เคยตอบเขากี่ครั้ง
ไม่ใช่จะเล่นตัวหรือแก้เผ็ดเขา...
แต่เธอไม่รู้จริงๆ ว่าถึงเวลานั้นหรือยัง เวลาเหมาะสมที่เธอได้ก้าวผ่านความกลัวและสามารถเริ่มต้นใหม่กับผู้ชายคนเดิมอีกครั้ง ทุกครั้งเธอจึงมองภิฌานนิ่งๆ สัมผัสและซึมซับความจริงจังจริงใจในน้ำเสียงและแววตาของคนพูด
แต่คราวนี้ธีริญมองลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำหมึก พยายามค้นให้ลึกลงไปถึงก้นบึ้งหัวใจของภิฌาน แม้จะมองไม่เห็นอะไรนอกจากเงาตัวเองที่สะท้อนอยู่ในแววตาคมก็จริง แต่ความรู้สึกตื้นตันยินดีกลับยิ่งแรงกล้า สองมือกำชุดนอนภิฌานจนยับย่นเต็มไปด้วยความคาดหวังและรอคอย
ก็ไม่รู้หรอกว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร...
แต่เธอ ‘เชื่อ’ เขาหมดใจ
หญิงสาวกอดเขาแนบแน่น พยักหน้าเบาๆ กับอกกว้าง ได้ยินเ
